Επιστολή με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα στις εκλογές της ΕΠΣ Ημαθίας

Κύριε Διευθυντά,

όπως γνωρίζετε το απόγευμα της Δευτέρας 29 Μαρτίου 2021 αναβλήθηκαν οι προγραμματισμένες εκλογές της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ημαθίας για την ανάδειξη νέου προέδρου και Διοικητικού Συμβουλίου. Η αιφνιδιαστική παρέμβαση του Διοικητή της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ημαθίας διέκοψε την εκλογική διαδικασία με πρόσχημα την απαγόρευση συγκεντρώσεων λόγω των μέτρων για τον Covid-19 και την επίδειξη ενός διάτρητου ως προς την εγκυρότητα εγγράφου (σ. σ. δίχως υπογραφές, ημερομηνία, σφραγίδα, πρωτόκολλο) του Γενικού Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας. Κάποιοι εύστοχα χαρακτήρισαν το επεισόδιο ως «φαρσοκωμωδία», άλλοι εξέφρασαν την οργή τους μιλώντας για «πρακτικές δικτατορίας» και πολλοί είδαν το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και πάλι να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στο ρόλο του θύματος.

Διαστάσεις παράδοσης έχουν πάρει οι πάγιες όσο και άκομψες πολιτικές παρεμβάσεις, όπως και οι «έκτακτες επιχορηγήσεις» σωματείων προκειμένου να καλύψουν μέρος από τα λειτουργικά τους έξοδα. Κωμική διάσταση που συμπληρώνει την αρκούντως αποκρουστική εδώ και χρόνια εκλογική διαδικασία, αποτελούν οι δακρύβρεχτες καταγγελίες «παραγόντων», τουλάχιστον έτσι αυτοσυστήνονται, οι οποίοι ουσιαστικά πενθούν διότι απλά δεν πρόλαβαν ή δεν είχαν τη «δύναμη» να επιβάλλουν την «αγάπη» τους στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

Πρωτίστως για λόγους αυτοσεβασμού και ειλικρίνειας, ουδείς μπορεί να κρύψει τον αποτροπιασμό του για όσα λαμβάνουν χώρα σταθερά και με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού στο ελληνικό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι, και κατ’ αναλογία σε τοπικό επίπεδο. Για τους ίδιους λόγους, ουδείς δύναται να υποκριθεί ότι κατελήφθη εξαπίνης με τα όσα συνέβησαν το απόγευμα της Δευτέρας στους πρόποδες του Βερμίου. Η ευαισθησία της αστυνομίας να διακόψει για λόγους «προστασίας της δημόσιας υγείας» μια διαδικασία για την διεξαγωγή της οποίας ενημερώθηκε έγκαιρα και δεν διατύπωσε αντιρρήσεις, θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένη ΜΟΝΟΝ στην περίπτωση κατά την οποία διαπίστωνε μη εφαρμογή του υγειονομικού πρωτοκόλλου. Εξ όσων γνωρίζουμε όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη, και προφανώς γι’ αυτό δεν επιβλήθηκαν τα εκ του νόμου προβλεπόμενα πρόστιμα. Η δήλωση του επικεφαλής ότι ενεργεί κατόπιν «άνωθεν προφορικής εντολής» στοιχειοθετεί αναμφιλέκτως ωμή παρέμβαση.

Επαναλαμβάνεται, ότι τέτοιες πρακτικές δεν ξαφνιάζουν πλέον κανέναν. Έπαψαν από καιρό να προσβάλλουν την αισθητική και το σύστημα αναφοράς του Ημαθιώτικου φίλαθλου κοινού. Έχει παγιωθεί στη συνείδηση όλων ότι οι ποδοσφαιρικές αρχαιρεσίες είναι κατ’ επίφαση δημοκρατικές. Ως εκ τούτου εξυπακούεται ότι διά της παρούσης δεν επιθυμώ να «καταγγείλω» τα τεκταινόμενα. Αντιλαμβάνεστε ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει, επειδή ακριβώς θεωρούνται αναμενόμενα.

Θα ήθελα όμως να σας εκφράσω την πραγματική μου έκπληξη, για την ρητορική υποψηφίων και υποστηρικτών της κίνησης που επιθυμούν την απομάκρυνση της διοίκησης, κατηγορώντας την ότι «εκπροσωπεί το παλιό». Απορίας άξιο είναι ο τρόπος με τον οποίο διοικητικό σχήμα υπό την προεδρία του Σ. Μουρτζίλα, με θητεία δύο περίπου ετών κατάφερε να γίνει παρωχημένο, απαρχαιωμένο, ξεπερασμένο, και μάλιστα εν μέσω πανδημίας. Ο πλέον αδαής παράγοντας σε διάστημα 24 μηνών, όσες φιλότιμες προσπάθειες και να καταβάλλει, δεν μπορεί σε καμία των περιπτώσεων να θεωρηθεί εκπρόσωπος του παρελθόντος, διότι απλά είναι πολύ μικρό το χρονικό διάστημα, δεν προλαβαίνει...

Αν μη τι άλλο πρόκειται για μείζονος σημασίας στρατηγικό λάθος, από την στιγμή μάλιστα που δεν εκφράστηκαν παράλληλα κάποιες προτάσεις αλλαγής, διαφορετικής διοικητικής αντίληψης. Εκτός αν η εικόνα, οι τακτικισμοί, τα γεγονότα της Δευτέρας διαμορφώνουν εύγλωττα αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αντιπολιτευτική θέση. Αντιπαραβάλλοντας την «ξεπερασμένη» διοίκηση Μουρτζίλα, έχουμε από την άλλη τις «καινοτόμες», τις «σύγχρονες», τις σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής πρακτικές των αντιπάλων του.

Κλείνοντας, θα ήθελα να επιμείνω στο θέμα των προσωπικών μομφών της υποψήφιας κίνησης κατά του προέδρου της ΕΠΣΗ. Οφείλω να διευκρινίσω ότι ο νυν πρόεδρος Στέργιος Μουρτζίλας, μου είναι γνωστός από τα γυμνασιακά μας χρόνια και με τιμά με την φιλία του. Αυτό όμως όχι μόνο δεν μου απαγορεύει, αλλά θα έλεγα μου υπαγορεύει την αυστηρή κριτική για τα έργα και τις ημέρες του από την στιγμή που κατέχει δημόσιο αξίωμα. Θα παρακαλούσα λοιπόν έστω και έναν από τον κύκλο όσων υποστηρίζουν ότι ο Σ. Μουρτζίλας εκφράζει «το παλιό», να προβεί σε διευκρινίσεις του περιεχομένου της φράσης.

Με Τιμή

Δημήτριος Β. Σαζακλίδης