Μια επίσκεψη στο Επιμελητήριο

Του Κωνσταντίνου Καραγιάννη

Στη διάρκεια της γενικής συνέλευσης της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος (ΚΕΕΕ), που πραγματοποιήθηκε, χθες Παρασκευή 5-9-2014, στη Θεσσαλονίκη, μίλησε ο υπουργός Οικονομικών. Μεταξύ των άλλων είπε και τα εξής απίστευτα και προκλητικά: «Ο ΕΝΦΙΑ είναι φόρος πιο δίκαιος αφού εφαρμόζεται και στα μη ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα»! Επίσης πως «Δεν είναι δικός μου φόρος, δεν θα απολογηθώ γι' αυτόν»!

Σε ότι αφορά το πρώτο δεν μας είπε, από ποια εισοδήματα άραγε περιμένει να πληρώσει και αυτόν τον απαράδεκτο φόρο ο λαός μας; Σε ότι δε αφορά το δεύτερο, μπορούμε να επεκτείνουμε τη «λογική» του και στα μνημόνια που δεν είναι δικά του. Επομένως, ο ίδιος θεωρεί πως ξεκινάει από μηδενική βάση και δεν έχει να απολογηθεί σε τίποτε για την οικονομική πολιτική που ασκήθηκε τα τελευταία χρόνια. Ωραία λογική, που απευθύνεται μάλλον σε μη «αγχίνους και φιλομαθείς Έλληνας». Φαίνεται πως οι δημοσιογράφοι μέχρι τη λήξη της θητείας του, που δεν φαίνεται να βρίσκεται μακριά, θα έχουν πολύ δουλειά.

Όμως ο Υπουργός δεν αρκέστηκε στα προηγούμενα, έκανε και ευθεία επίθεση στα επιμελητήρια. Η εξήγηση πρέπει να βρίσκεται στο ότι δεν συντάχτηκαν – πως θα μπορούσαν άλλωστε να το κάνουν με τις 230.000 κλειστές επιχειρήσεις και με υψηλό κίνδυνο να διακόψουν τη λειτουργία τους ως το τέλος του χρόνου μερικές χιλιάδες ακόμα- με το «success story» της κυβέρνησης και διαφόρων άλλων κύκλων.

Παρά τα όσα λέγονται από την πλευρά της κυβέρνησης και τα όσα γράφονται σε μερίδα του τύπου, μια επίσκεψη στο Επιμελητήριο Ημαθίας * -και μάλλον σε ένα οποιοδήποτε επιμελητήριο οιουδήποτε νομού- μπορεί να σε προσγειώσει και να σε επαναφέρει στο σκληρό τοπίο της πραγματικής οικονομίας, σχετικά με την πορεία της και την πορεία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην περιοχή και τη χώρα. Να κατεδαφίσει και το πιο συμπαθητικό και μαγικό οικοδόμημα που προσπαθεί ένα μέρος της πολιτικής και οικονομικής ελίτ μετά επιτάσεως να σκιαγραφήσει στα μυαλά και στις προσδοκίες των Ελλήνων.

Σε μια έντιμη και χωρίς προσχήματα συζήτηση οι συνομιλητές, οι άνθρωποι που εκπροσωπούν τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, εκείνους που αποτελούν έναν από τους πυλώνες της οικονομίας της πατρίδας μας, αποδίδουν την κατάσταση με το ρεαλισμό μιας βιωματικής σχέσης με τα πράγματα, η οποία πόρρω απέχει από αυτά που προσπαθούν με επίμονο και απατηλό τρόπο να περάσουν το νεοφιλελεύθερο δίκτυο εξουσίας που δυστυχώς κυριαρχεί στη σημερινή Ευρώπη και μια κυβέρνηση που επαίρεται πως ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές των δανειστών και των εκπροσώπων τους.

Το Επιμελητήριο ως γνωστόν είναι ο θεσμοθετημένος γνωμοδοτικός Οργανισμός, προς την πολιτεία και τους αρμόδιους φορείς. Διατυπώνει, ως σύμβουλος, απόψεις και προτάσεις με στόχο την αντιμετώπιση των προβλημάτων των επιχειρήσεων που εκπροσωπεί, στα πλαίσια της Τοπικής και Εθνικής Οικονομίας. Σήμερα, όπως δηλώνουν οι εκπρόσωποί του, προσπαθεί να κρατήσει την ελληνική μικρομεσαία επιχείρηση ζωντανή, για να διατηρήσει και να δημιουργήσει ανάπτυξη και βιώσιμες θέσεις εργασίας.

Η πολιτική των μνημονίων και της λιτότητας έπληξε, ως γνωστόν, καίρια τις ΜμΕ και άφησε χιλιάδες λουκέτα στη θέση τους. Σε βάρος τους ασκείται με την αγαστή συνεργασία των κυβερνώντων μια πολιτική που οργάνωσαν οι πολυεθνικές και τα διεθνή και εγχώρια μονοπώλια και ολιγοπώλια, με στόχο να συρρικνώσουν δραματικά το μερίδιο των μικρομεσαίων στην αγορά. Σαν παράδειγμα, αναφέρθηκε η απόφαση του Υπουργείου Ανάπτυξης - που πάρθηκε με συνοπτικές διαδικασίες- για λειτουργία των καταστημάτων όλες της Κυριακές του έτους. Σαν αποτελεσματικά κέντρα εξουσίας και πίεσης σήμερα αναδεικνύονται η τρόικα και ο ΣΕΒ ενώ οι ίδιοι οι ΜμΕ ομολογούν πως μεταφέρουν τις διαπιστώσεις και τους προβληματισμούς τους σε τοπικούς βουλευτές και κυβερνητικούς παράγοντες αλλά, φωνή βοώντος ...

Τα κόκκινα δάνεια αποτελούν ένα τεράστιο πρόβλημα για τις ΜμΕ. Η έλλειψη ρευστότητας επίσης. Οι μικρομεσαίοι έχουν περιέλθει στην πλειοψηφία τους, σε οριστική αδυναμία αποπληρωμής φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.

Τέλος, δοκιμάζεται ακόμα και αυτή ύπαρξη των επιμελητηρίων (θεσμικών συμβούλων του κράτους μέχρι τώρα) από τη στιγμή που αίρεται η υποχρεωτική εγγραφή των επιχειρήσεων σ' αυτά. Στα παραπάνω προστίθεται και η ανησυχητική και περιορισμένη συμμετοχή των μελών στις λειτουργίες των επιμελητηρίων είτε λόγω της γενικότερης απογοήτευσης είτε λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στην αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων είτε λόγω εσωτερικών αδυναμιών. Και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, προστέθηκε και ο περίφημος ΕΜΦΙΑ για να αποτελειώσει ότι απόμεινε από τα προηγούμενα.

Είναι επόμενο οι μικρομεσαίοι να αίρουν πλέον τις αμφιβολίες τους στην προοπτική μιας άλλης πολιτικής, πέρα από την πεπατημένη του παρελθόντος, τη στιγμή που όσοι απόμειναν φυτοζωούν και διολισθαίνουν προς το χάος. Βέβαια δυσπιστούν απέναντι σε υποσχέσεις, διακηρύξεις και σε προγράμματα επειδή διαψεύστηκαν κατά συρροήν τα τελευταία χρόνια. Σε κάποιο βαθμό δικαιολογούνται, διότι όπως έγραφε ένας μεγαλοφυής άνθρωπος : «Να αμφιβάλουμε απέναντι σε όλα».

Τι μπορεί λοιπόν να τους πείσει οριστικά και αμετάκλητα για μια άλλη εναλλακτική πρόταση;

1ον Το ότι οι κυβερνώντες δεν μπορούν. Δεν μπορούν διότι είναι οι ίδιοι που οδήγησαν στη σημερινή αποδόμηση και την καταστροφή και αποτελούν μέρος του προβλήματος. «Είναι δύσκολο να βρεθεί τρόπος το ίδιο πολιτικό προσωπικό (που μας οδήγησε εδώ) να εγγυηθεί την έξοδο από την κρίση».

2ον Το ότι οι κυβερνώντες είναι δέσμιοι μιας επιλεκτικής λογικής που οδήγησε σε ημετέρους και στο πελατειακό σύστημα που αποτελεί τη βάση για την εκλογή και επανεκλογή τους.

3ον Το ότι η συνταγή λιτότητας την οποία υλοποιούν εκπορεύεται από ξένα κέντρα και είναι ακραία ταξική υπέρ του ξένου και μεγάλου κεφαλαίου, των μεγάλων αλυσίδων εμπορίας κλπ. (Χαρακτηριστικό αυτό που ειπώθηκε πως: «Δεν υπάρχει κανένας στην κυβέρνηση που θα υπερασπιστεί τον παραγωγικό ιστό της χώρα μας;»)

4ον Το ότι, δεν επιθυμούν πλέον οι πολλοί να συνεχίσουν να κυβερνώνται με τον ίδιο τρόπο.

Οι έμπειροι άνθρωποι των επιμελητηρίων δεν παύουν να επισημαίνουν πως, δεν υπάρχουν μάγοι με ραβδί στην οικονομία. Μπορούν όμως να κατανοούν ό,τι υπάρχουν άνθρωποι που ενώνουν γύρω από ιδέες και σχέδια, άνθρωποι που εμπνέουν, άνθρωποι που να εγγυώνται ό,τι θα δουλέψουν συστηματικά και με συνέπεια γύρω από αυτές,. Κυρίως πως αυτοί είναι διατεθειμένοι μαζί με τις κοινωνικές τάξεις που παράγουν τον πλούτο αυτής της χώρας να συγκρουστούν με συμφέροντα και αντιλήψεις, να καθίσουν από κοινού να σχεδιάσουν και να συναποφασίσουν στα πλαίσια μιας άλλης λογικής και ενός σχεδίου που έχει περιγραφεί σε αδρές γραμμές. Να συναποφασίσουν με έναν έντιμο και ισορροπημένο τρόπο και να εργαστούν για μια βιώσιμη ανασυγκρότηση της οικονομίας που θα απολαμβάνει της έγκρισης, της στήριξης και της νομιμοποίησης των πολλών.

Κώστας Καραγιάννης
Φυσικός
*Επισκεφτήκαμε, μέσα στο Καλοκαίρι, με κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ το επιμελητήριο της Ημαθίας στη Βέροια.