Το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας παρουσίασε στο Ζάππειο τα οφέλη του προγράμματος Erasmus

Το Δημοτικό Σχολείο Κουλούρας, το μόνο σχολείο Π/θμιας και Δ/θμιας Γενικής Εκπ/σης στη χώρα, ήταν προσκεκλημένο του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, στην επετειακή εκδήλωση με τίτλο «35 χρόνια Erasmus» και πραγματοποιήθηκε στο Ζάππειο Μέγαρο, στην Αθήνα, για να παρουσιάσει και εξηγήσει πως η συμμετοχή του στα ευρωπαϊκά σχέδια Erasmus, άλλαξε το τοπίο της σχολικής μονάδας, άνοιξε το σχολείο στην τοπική κοινωνία και όχι μόνο, κράτησε στην αγκαλιά του το σύνολο των μαθητών του, προσφέροντας κίνητρα, ερεθίσματα, ευκαιρίες και προκλήσεις, αποφεύγοντας τον εφιάλτη της σχολικής διαρροής.

Τα σχέδια Erasmus χρησιμοποιήθηκαν από το σχολείο, βάση ενός συνολικότερου στρατηγικού σχεδιασμού κι ενός οράματος, σαν πολυεργαλείο: (ενδεικτικά, αναφέρουμε ως προς τι):

• ως πόλος έλξης, εμπλοκής και συμπαράταξης της τοπικής κοινωνίας.

• ως προς τη δημιουργία ενός πολύχρωμου, ελκυστικού παιδαγωγικού, λειτουργικού και ψηφιακού περιβάλλοντος,

• Ως προς τη διαδικασία εκπαίδευσης, κατανόησης των αναγκών των μαθητών, συμπερίληψης και συγκράτησής τους στην αγκαλιά του σχολείου, (εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή όλων, χωρίς αποκλεισμούς, μηδενίζοντας, σχεδόν , τη σχολική διαρροή)

• ως πλαίσιο Εισαγωγής καινοτομιών και υιοθέτησης νέων μεθόδων διδασκαλίας, ενισχύοντας τη φαρέτρα των εκπαιδευτικών και την ψυχική τους ανθεκτικότητα.

• ως πεδίο δημιουργίας συνεργασιών και επικοινωνίας με Πανεπιστήμια, Μουσεία και άλλους φορείς Παιδείας Τέχνης και Πολιτισμού

• ως μοχλός πίεσης και διεκδικήσεων για τη συνεχή βελτίωση του σχολείου.

Ο πολιτικός που έβαλε την υπογραφή του στη δημιουργία του ΙΚΥ ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, το 1951, ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Παιδείας. Η χώρα ήταν ακόμα διαλυμένη από τον Εμφύλιο και πολλοί νέοι που ήθελαν να γίνουν επιστήμονες αναγκάζονταν να ξεχάσουν το όνειρό τους: «Ένα παιδί έχει τάλαντον και διότι δεν έχει χρηματικά μέσα δεν ημπορεί να συνεχίσει τις σπουδές του. Το Έθνος έτσι στερείται της υπηρεσίας των πρώτων του δυνάμεων», είχε πει τότε ο πολιτικός που άφησε τη σφραγίδα του σε μια ολόκληρη εποχή.

70 χρόνια μετά, το μικρό, επαρχιακό μη προνομιούχο σχολείο της Κουλούρας, αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες και ευκαιρίες που του παρείχε το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών μέσω των προγραμμάτων Erasmus, με υπερηφάνεια παρουσίασε το έργο και την πορεία του, στον εμβληματικό χώρο του Ζαππείου, εκεί όπου χτύπησε για πρώτη φορά η καρδιά της Ελλάδας σε ρυθμούς Ευρώπης, παρουσία του Πρωθυπουργού της χώρας , κου Κυριάκου Μητσοτάκη, του Αντιπροέδρου της Κομισιόν και αρμόδιου Επιτρόπου για την προώθηση του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής, Μαργαρίτη Σχοινά, σύσσωμης της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας (Υφυπουργών, Γενικών Γραμματέων …), εκτός της Υπουργού Παιδείας, κας Κεραμέως, λόγω θετικής διάγνωσης στον covid (με την οποία, ωστόσο, υπήρξε συνάντηση το προηγούμενο απόγευμα στο Υπουργείο), των προέδρων του Ι.Κ.Υ, κου Μιχάλη Κουτσιλιέρη και του ΙΝΕΔΙΒΙΜ, Κώστα Δέρβου, Πρυτάνεων Πανεπιστημίων (Α.Π.Θ. κ.λ.π).

Και είναι εξαιρετικά σημαντικό, μετά την παρουσίαση, να σε αναζητά ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας, κος Κυριάκος Μητσοτάκης, για να συνομιλήσει μαζί σου, να σε συγχαρεί για τις δράσεις και την πορεία του σχολείου και το σημαντικότερο, να δηλώνει ότι «θα ήταν ατυχής παράλειψη, αν στην επόμενη παρουσία μου στην περιοχή σας, την Ημαθία, δεν συμπεριλάβω μια επιτόπου επίσκεψη στο σχολικό σας χώρο, να δω και να πληροφορηθώ με λεπτομέρειες για το έργο σας. Είμαι δίπλα σας για ό,τι χρειαστείτε, σας στηρίζω απόλυτα».

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να συνομιλείς με τον Αντιπρόεδρο της Κομισιόν και αρμόδιου Επιτρόπου για την προώθηση του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής, Μαργαρίτη Σχοινά και να σου λέει: «Με έχει συγκινήσει η προσπάθειά σας να υποστηρίξετε και να συμπεριλάβετε στα σχέδια Erasmus, παιδιά που στερούνται κινήτρων και ερεθισμάτων. Δημιουργείτε Ευρωπαίους πολίτες και σ’ αυτό τον αγώνα σας θα με έχετε συμπαραστάτη σας».

Λόγια και ελπίζω, αύριο, και έργα, (εδώ έχει ρόλο και η Τοπική Αυτοδιοίκηση που, έτσι κι αλλιώς, είναι εδώ και χρόνια, δίπλα μας και μας υποστηρίζει), που οπλίζουν το σχολείο μας, όλους εμάς (Διεύθυνση, εκπαιδευτικούς, μαθητές, γονείς, τοπική κοινότητα ...), με ένα δημόσιο κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα , την προσπάθειά μας για ένα σχολείο, δημοκρατικό, απελευθερωτικό, υπό την έννοια που αποδίδει στη λέξη ο Φρέιρε, συμπεριληπτικό, κοινωνικά, ευαίσθητου, προσαρμοσμένο στις ανάγκες και τις δυνατότητες του μαθητικού του δυναμικού, ωστόσο, με στόχους που δεν περιορίζονται σ’ αυτές αλλά παλεύουν για «Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε … λίγο ψηλότερα …».