ΣΥΡΙΖΑ: Αναχρονιστικό το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας

Από τον ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώθηκαν τα εξής για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας: "Το νομοσχέδιο, που συνέταξε η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας διάλογος με τους αρμόδιους εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς φορείς, δρομολογεί μια θλιβερή οπισθοδρόμηση στις αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις των αλήστου μνήμης υπουργών Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου. Σχεδιάζονται νέα εμπόδια  στη μόρφωση της νέας γενιάς, διογκώνονται οι ταξικοί φραγμοί στην πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, διευρύνεται ο χώρος για την εμπορευματοποίηση της γνώσης. Ουσιαστικά, επανέρχονται οι πλέον συντηρητικές ρυθμίσεις που τόση ζημιά επισώρευσαν στην εκπαίδευση πριν καταργηθούν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ότι είναι δημόσιο και δημοκρατικό, επειδή ακριβώς είναι κοινωνικό, με μια προκρούστεια πρακτική πρέπει να μπει στα καλούπια της ιδιοτέλειας, της πειθάρχησης και της χειραγώγησης.

Η σημερινή κυβέρνηση:

1) Μετατρέπει το σχολείο (Γυμνάσιο και Λύκειο) σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο, αυξάνοντας τα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου (σχεδόν τα διπλασιάζει από 12 σε 21), θεσμοθετώντας την τράπεζα θεμάτων σε όλο το Λύκειο καθιστώντας αναιτιολόγητα πολύ πιο δύσκολη τη διαδικασία προαγωγής και απόλυσης.

2) Πιστή στο δόγμα "νόμος και τάξη" και στην εκπαίδευση, επιχειρεί την αυστηροποίηση των ποινών των μαθητών και μαθητριών, επαναφέροντας ακραίες αναχρονιστικές ρυθμίσεις, που καταργήθηκαν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (πολυήμερες αποβολές), δίνοντας εκ νέου βάρος στην τιμωρία και όχι την πρόληψη και την παιδαγωγική διαδικασία.

3) Η αξιολόγηση ως θεσμική λειτουργία υπήρχε, με το νομοθετημένο πλαίσιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Το σχέδιο νόμου επαναφέρει μια αυταρχική μορφή εσωτερικής και κυρίως πολλαπλής εξωτερικής αξιολόγησης για σχολεία και εκπαιδευτικούς, με τιμωρητική σκοπιμότητα.

4) Αυξάνει τον αριθμό των πρότυπων σχολείων, με απροσδιόριστα κριτήρια, χωρίς να αναλογίζεται τις καταστροφικές επιπτώσεις που αυτό θα επιφέρει συνολικά στο εκπαιδευτικό σύστημα, δημιουργώντας έτσι, συνειδητά και σκόπιμα, σχολεία δύο κατηγοριών.

5) ``ΚλείνεΙ΄΄ ΕΠΑΛ, θεσμοθετώντας ηλικιακό όριο και αποκλείοντας την επαναφοίτηση αποφοίτων  λυκείου.

6) Επιχειρεί να περάσει και άλλες δυσμενείς αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, όπως την αύξηση των ετών ποινής στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που δεν αναλαμβάνουν υπηρεσία,

7) Επιδιώκει να αλλάξει την ίδια τη φιλοσοφία του νηπιαγωγείου δίνοντάς του χαρακτηριστικά Γυμνασίου με εκτεταμένη εισαγωγή ξεχωριστών διδακτικών αντικειμένων (!), αγνοώντας τα αναλυτικά προγράμματα και τα περί διαθεματικότητας και ολιστικής γνώσης, την ίδια την έννοια της Προσχολικής Αγωγής.

8) Βηματίζοντας προς τα πίσω, με το σχέδιο νόμου αυξάνει τον ανώτερο αριθμό μαθητών/τριών σε νηπιαγωγεία και δημοτικά, ανά τμήμα  από 22 μέχρι και σε 26, σε απόλυτη αντίθεση με κάθε παιδαγωγική θεωρητική αρχή και εμπειρία.

9) Η λειτουργία ξενόγλωσσων προπτυχιακών προγραμμάτων από ΑΕΙ η τα θερινά προγράμματα σπουδών δεν αποτελούν καινοτομία.  Το νέο που εισηγείται το σχέδιο νόμου είναι η δημιουργία ενός προγεφυρώματος ιδιωτικοποίησης στο πεδίο των δημόσιων Πανεπιστημίων, με επικίνδυνες ασάφειες τυπικής συγκρότησης και λειτουργίας, διδάκτρων, διαβάθμισης πτυχίων που διαμορφώνουν εν συνόλω προσχεδιασμένα ελλείμματα νομιμότητας.

10) Η εισαγωγή βαθμολογικών κριτηρίων στις μετεγγραφές είναι απαράδεκτη, δεδομένου του γεγονότος πως η αναγκαιότητα των μετεγγραφών είναι κοινωνικής φύσης. Πρόκειται για επίδειξη κοινωνικής αναλγησίας εν ονόματι μιας καλύτερης η χειρότερης βαθμολογικής επίδοσης.

11) Στην διαδικασία ανάδειξης Πρυτανικών Αρχών στα ΑΕΙ, αναδεικνύεται η πολιτική αλλεργία της ΝΔ σε κάθε έννοια ουσιαστικής δημοκρατικής λειτουργίας.

Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ, είναι ηθικά αδίστακτη και κοινωνικά ανάλγητη. Αντί να θέσει τις πολιτικές της στη βάσανο της δημοκρατικής διαβούλευσης και αντιπαράθεσης, σε εύλογο χρόνο, επιλέγει την επιβολή σιωπητηρίου. Δυστυχώς για την ίδια και τη κυβέρνηση, τα μαθήματα Δημοκρατίας δεν διακόπτονται ποτέ…

Η κυβέρνηση ανοίγει στην Παιδεία τον ασκό του Αιόλου. Βάζει κάμερες και νομιμοποιεί την απουσία των μαθητών από το σχολείο. Η νέα διαδικασία ξεφεύγει από την αναγκαστική διαχείριση μιας κρίσης και γίνεται μόνιμη κατάσταση η εξαίρεση".