Στην κορυφή Δίδυμες (Βουλγάρα &Τρούλλος) με τους Ορειβάτες Βέροιας

Γράφει ο Νίκος Τσιαμούρας

Τρεχούμενα νερά γλυκαίνουν το αυτί σου  και ο ήχος των χαρούμενων πουλιών σε αγκαλιάζουν, οι αισθήσεις αποκτούν άλλες διαστάσεις και το βλέμμα χάνεται μέσα στο απέραντο δάσος. Τα μωβ σύννεφα και ο ήλιος που ανατέλλει καλωσορίζουν μια ανοιξιάτικη μέρα .Το καλωσόρισμα είναι αυθεντικό , βουνίσιο για μια ακόμη φορά συνειδητοποιώ πόσες εικόνες  χάνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας …….!

Φύγαμε από τη Βέροια στις 7  προορισμός , Χιονοδρομικό κέντρο 3-5 Πηγάδια .

Προσπερνάμε την Νάουσα , κατοικήθηκε από τα αρχαιότατα χρόνια από τους Βρίγες , που μετανάστευσαν από την Ασία στην Ευρώπη πριν ακόμη από τον Τρωϊκό πόλεμο . Οι αχτίνες του ήλιου που απλώνονται μπροστά μας προσθέτουν μια έντονη πινελιά  στην πόλη, κάνοντας όλα τα χρώματα ζωηρά . Το όρος Βέρμιο είναι κατάφυτο, στους πρόποδες με καστανιές ,ανεβαίνοντας ψηλότερα δρυς και οξιές, ενώ στην κορυφή πεύκα και έλατα .

Άνοιξη  ………Χιλιάδες λέξεις έχουν γραφτεί για να περιγράψουν την αίσθηση της άνοιξης , ήρθε και φέτος να στείλει το μήνυμα της αναγέννησης , της χαράς, της ζωής ……….

Ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου μόλις περάσαμε  ένα περιφραγμένο κτήμα γεμάτο αμυγδαλιές . 

Η αμυγδαλιά είναι φυτό της τάξης των ροδανθών , ευδοκιμεί σε μέρη στεγνά και προσήλια ,προφυλαγμένα από ανοιξιάτικους παγετούς . Η πρώιμη άνθηση είναι ΄΄προάγγελος της άνοιξης ΄΄σύμφωνα με τον Θεόφραστο .

Στα παράλια της Μ. Ασίας  λεγόταν ΄΄αθασία΄΄. Οι αρχαίοι Εύπολις και Φρύνιχος ( 5^ος αιώνας π.Χ. ) θεωρούσαν κάλλιστα τα αμύγδαλα της Νάξου και της Χίου.

Παντού τρεχούμενα νερά που αναβλύζουν στις πλαγιές και το στέλνουν με χίλιους τρόπους κάτω στον κάμπο . Λουλούδια του βουνού και του δάσους  ευωδιάζουν με  την εμφάνιση τους .

Σαν από σκηνικό θεάτρου το χιονοδρομικό μας υποδέχεται χωρίς καθόλου  κίνηση  μόνοι εμείς , προετοιμασία για πορεία και ορειβασία .

Φορώντας  ελαφριά ρούχα οδοιπορούμε σε δασικό δρόμο. Πήραμε πορεία ανατολικά τώρα, ορειβατούμε σε πυκνό δάσος οξιάς.

Μετά από μια πορεία 30 λεπτών, μπήκαμε στο μονοπάτι .

Καλά σημαδεμένο , περιβάλλεται από βλάστηση , βελανιδιές ,οξιές ,πεύκα ψηλότερα .

Μπήκαμε στο δάσος με τις οξιές , κυρίαρχη η σιωπή . Τίποτα δεν ακούγεται μεταφορικά και κυριολεκτικά όλα μοιάζουν έρημα , η μυρωδιά  του φρέσκου αέρα και της οξιάς μας ταξιδεύει .

Γραμμές και χρώματα , τα ξεχασμένα πουλιά , η μυρωδιά της γης μεθυστική .

Τώρα ο ήλιος φωτίζει τα πάντα γύρω μας .

Οδοιπορούμε περισσότερο από 60 λεπτά της ώρας , ανάσες βαριές μονοπάτι ανηφορικό .

Τα χρώματα της Ίριδας ξεπροβάλλουν μέσα από το αδιαπέραστο δάσος ,μαζί μας και μια παρέα από συμπαθητικούς σπουργίτες .

 Αξιοζήλευτη η εξυπνάδα τους και έντονη η κινητικότητα τους ιδιαίτερα τώρα την Άνοιξη .

Ενώ έχουμε τόσες πληροφορίες για τους αετούς ,τους φοινικόπτερους ,τους γερανούς και τις αγριόχηνες αγνοούμε τη ζωή και  τις συνήθειες πουλιών που συμβιώνουν μαζί μας και τα βλέπουμε σχεδόν καθημερινά .

Οι ορνιθολόγοι ασχολήθηκαν ελάχιστα έως καθόλου με τη ζωή και την εθολογία των σπουργιτών .

Εθολογία ( και όχι ηθολογία όπως κακώς μεταφράζεται) είναι η επιστήμη που ασχολείται με τα ήθη δηλαδή τις συνήθειες των πουλιών και γενικότερα των ζώων .

Βρισκόμαστε σε ξέφωτο με ένα πανέμορφο ήλιο να μας ακολουθεί , όλα γύρω ορθά τοποθετημένα  δένδρα και χαμηλή  βλάστηση σε ένα αιώνιο αγκάλιασμα , νοιώθεις  ότι είσαι και εσύ μέρος της φύσης.

Διαβήκαμε το δάσος και το ξέφωτο ,τώρα μονοπάτι στην άκρη της βουνοπλαγιάς , άγριο, ήσυχο, μουσικό .

Τριγύρω μας  οι άλλες βουνοκορφές ,Βόρας , Τζένα ,Πάϊκο .

Τώρα ανάβαση, το ένα ύψωμα διαδέχεται το άλλο ,κυματιστά χωρίς τέλος, τριγύρω  τοπίο γυμνό από δένδρα, μόνο χλόη .

Φθάσαμε στο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδος, ανάψαμε ένα κερί, θαυμάσαμε από εδώ ψηλά τον κάμπο της Ημαθίας.

Συνεχίζουμε για τις κορυφές Δίδυμες.

Βρισκόμαστε στην κορυφή μετά από πορεία αρκετής  δυσκολίας , μια ματιά γύρω μια ματιά πέρα η φύση στον καλύτερο της εαυτό φρόντισε να τα χωρέσει όλα αρμονικά .

Στο βάθος το Σινιάτσικο όρος ( Άσκιο ) με την γυμνή  κορυφή του και  λίγο πιο πίσω η οροσειρά της Πίνδου . Ο  Όλυμπος ξεπροβάλλει και κάνει αισθητή την παρουσία του στον χώρο των ψηλών κορφών , υπάρχει μια επιθυμία στο μυαλό σου , να σταματήσει ο χρόνος .

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής ,12  η ώρα και ένα δροσερό αεράκι μας μιλά για την Άνοιξη, εμείς 7 ορειβάτες από την Βέροια.

Επιστρέφοντας  οι αισθήσεις  θα συλλάβουν οπωσδήποτε  αυτό τον θησαυρό γύρω σου , εισπνέοντας τον αέρα , αγγίζοντας το περιβάλλον ,ακούγοντας στους ήχους της φύσης  να χαϊδεύουν τις βαθύτερες σκέψεις σου , πώς να μπορέσεις να χωρέσεις στις λέξεις  αυτό το θαύμα της φύσης .

Φεύγοντας  νοιώθεις  ότι  πήρες  κάτι μαζί σου εικόνες και στιγμές μέσα σε μια απόλυτη ησυχία .

ΚΑΛΟ – ΠΑΣΧΑ !