Τρέχω να πάρω λεξικό!

Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα

Με την περίπτωσή μου τελικά ισχύει το "θέλω να αγιάσω και δεν με αφήνουν". Αφού οι εκλογές ολοκληρώθηκαν, τα μηνύματα οι αρμόδιοι τα "λάβανε" (πώς λέμε μολών λαβέ, καμία σχέση!), ο ανασχηματισμός έγινε και μυρίζει "τεράστιο σαξές στόρι", το μουντιάλ συνεχίζεται, εγώ υπέθεσα ότι επιτέλους θα ηρεμήσω.

Αμ δε! Ο Πρόεδρος είχε άλλη άποψη. Οπωσδήποτε να μας κάνει Κίνα. Μας ρώτησες, ρε άνθρωπέ μου, εάν θέλουμε η Βεροιούλα μας να γίνει Πεκίνο; Θα με πείτε υπερβολικό, καθόλου σας ανταπαντώ. Δώστε βάση (όχι αυτές των πανελλαδικών), να δείτε τι βίωσα το προηγούμενο Σάββατο.

Μόλις, λοιπόν, “ηγέρθητω” από τον καναπέ μου (ξύπνησα, σε δημοκρατική γλώσσα!), με την τσίμπλα στο μάτι φόρεσα φορμίτσα (πολλά έξτρα λάρτζ) και την έκανα κατευθείαν, με ελαφρά πηδηματάκια (μην με πάρουν χαμπάρι και αρχίσει η πρωινή γκρίνια, χρωστάμε εδώ, εκεί… και τα γνωστά). Τώρα βέβαια, μεταξύ μας, δεν είναι αδικία, κάποιοι να παίρνουν μερικά έως πολλά έξτρα ευρουλάκια και εμείς να παίρνουμε έξτρα γραμμαριάκια;

Πήγα λοιπόν στον φίλο μας το Μήτσο, για να πάρουμε το πρωινό φραπεδάκι (από 1.20 κατέβηκε στο 1 ευρώ - θα τραγουδήσω από τη χαρά μου. Μη σταματάς να κυβερνάς, ζήτω ο Αντώνης Σαμαράς).
Ο αδιάβαστος (εγώ) : Καλημέρα Μητσάρα. Το γνωστό φραπεδάκι, το κάνεις όπως θέλεις, μόνο μη βάλεις πολύ ζάχαρη (να προσέχουμε και τη σιλουέτα μας. Η ζυγαριά όταν ανεβαίνω φωνασκεί, κατέβα κάτω δεν αντέχω άλλο!).

Μητσάρας : Νι χάου!

Ο αδιάβαστος (εγώ) : Ρε Μήτσο, δεν καταλαβαίνω.

Μητσάρας : Νι χάου. Μάθε και καμιά ξένη γλώσσα.

Ο αδιάβαστος (εγώ) : Κάθομαι να απολαύσω το φραπεδάκι μου, παρέα με το πρωινό αεράκι. Έτσι πίστευα, δηλαδή. Στο διπλανό τραπέζι, όμως, μία παρέα από δεσποινίδες και κυρίες αναλύανε το ζωδιακό τους κύκλο, με βάση το κινέζικο ωροσκόπιο. Η μία έλεγε ότι διαβάζει το άλογο, η άλλη τον ποντικό, η άλλη, πιο τσαχπινούλα, διάβαζε την κατσίκα (μπε!), μία άλλη τον πίθηκο κ.ά. Και ενώ άκουγα απορημένος, μου "έρχεται" κατακούτελα η ερώτηση,

Μία κυρία (μάλλον μοσχάρα στο ζώδιο): Εσείς κύριέ μου, τι ζώο είστε;

Ο αδιάβαστος (εγώ): Βούβαλος με ωροσκόπο αρκούδα. Μετά πληρώνω σε ευρώ (μεγάλη απόλαυση) και φεύγω απορημένος. Κατευθύνομαι προς το φούρνο.

Ο αδιάβαστος (εγώ): Άννα, καλημέρα. Το πεϊνιρλί και τα κουλουράκια μας.

Άννα: Πεινιρλί μας τελείωσε, άμα θες Μπρους Λι.

Ο αδιάβαστος (εγώ): Ρε Άννα, να φάω θέλω, όχι να δω ταινία.

Άννα: Ρε, άντε μάθε λίγο καράτε. Δες πως έγινες. Ζήτω το Τσάινα Τάουν.

Ο αδιάβαστος (εγώ): Αποχωρώ χαζεμένος!

Μετά από δύο ωρίτσες, και αφού έχω φάει στη μάπα τα νι χάου και τα Τσάινα Τάουν, καταλήγω στον μανάβη.

Ο αδιάβαστος (εγώ): Γιώργη, καλημέρα.

Γιώργης: Νι χάου, έχω φρέσκα σουί γκο και εξαιρετικά γικγκ τάο και…

Ο αδιάβαστος (εγώ): (από μέσα μου, τώρα που κατάλαβα τι παίζεται, θα σε κανονίσω!). Λοιπόν θέλω λίγες ιερόδουλες και πατάτες. Πολλές πατάτες. Θα κάνουμε κουρέ!

Γιώργης (σαλεμένος): Πόρνες, πρωί – πρωί;

Ο αδιάβαστος (εγώ): Πρώτον, είπα ιερόδουλες και, δεύτερον, μάθε και καμιά ξένη γλώσσα (από μέσα μου, ατιμούλη εσύ θα τα πληρώσεις όλα). Ιερόδουλες, είναι οι ντομάτες στα κινέζικα και κουρές είναι ο πουρές.

Γιώργης: Ό,τι πεις, αφεντικό!

Ο αδιάβαστος (εγώ): Βάλε και κανά δυό μικροτσούτσουνα.

Γιώργης: Σας παρακαλώ, επειδή δεν έχω βγάλει πανεπιστήμιο, τι εννοείτε;.

Ο αδιάβαστος (εγώ): Τα αγγουράκια, καημένε, στα κινέζικα. Την άλλη φορά θα σου φέρω λεξικό. Βάλε και ένα κιλό τσουλί (το πρόφερα τσου-λί).

Γιώργης: το ένα μάτι στα αριστερά, το άλλο στα δεξιά…

Ο αδιάβαστος (εγώ): Ξέρω, θέλεις τη μετάφραση. Κεράσια. Τι αγραμματοσύνη, Θεέ μου. Α και για να τελειώνουμε, βάλε και δύο κιλά τσάου-λια (είπα να είμαι κόσμιος με τα φασολάκια, ζητώντας τα απλώς με κινέζικη προφορά).

Γιώργης: Πενήντα ευρώ (συγγνώμη, δεν το ξέρω στα κινέζικα).

Ο αδιάβαστος (εγώ): Δεν πειράζει, θα στο μάθω εγώ. Στα κινέζικα είναι πάρε τα … μας, όπως λέμε τρία παιδιά Βολιώτικα!

Άντε χαιρετίσματα. Πάω να συναντήσω τον Κινέζο!

* Ο Ιωάννης Βελέντζας είναι Διπλ. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός