Έχουν άδικο τα νέα παιδιά να "μισούν" πολιτική και πολιτικούς;

Της Ολυμπίας Σουγιουλτζή

Στις συναντήσεις και ανταλλαγές απόψεων με συμπολίτες μου, με αφορμή την υποψηφιότητά μου για το Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας, εντύπωση μου έκανε η στάση νέων παιδιών με ιδιαίτερα προσόντα και δυνατότητες.

Αντιμετωπίζουν με ευγενική άρνηση στην καλύτερη των περιπτώσεων την πρόσκληση για διάλογο ή με εμφανή εκνευρισμό σε επόμενο στάδιο και όταν η εμμονή στον διάλογο περάσει ένα όριο. Φυσικά στο μεσοδιάστημα εμφανίζονται και όλα τα επίπεδα μεταξύ "ευγενικής άρνησης" και "εμφανούς εκνευρισμού".

Η τραγωδία είναι ότι έχουν απόλυτο δίκιο και αυτό διότι:

Δεν φρόντισαν οι πολιτικοί τις εποχές των παχέων αγελάδων να διασφαλίσουν για τη χώρα και άρα και για τη νέα γενιά, μια οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη, ώστε μέσα σε ένα ανεκτό οικονομικοκοινωνικό περιβάλλον να σχεδιάσουν τη ζωή τους.

Όταν ενέσκηψε η κρίση,με περισσή ευκολία τους έδειξαν την πόρτα της μετανάστευσης, επικαλούμενοι αστειότητες περί άξιων και ικανών που μεγαλουργούν στην αλλοδαπή, αντί να αναλάβουν τις μεγάλες ευθύνες τους και να σκύψουν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα στο θέμα της στήριξης των παιδιών αυτών. Τους στείλανε με τη λογική του "φύγε κακό από τα μάτια μου" και αρκέστηκαν στις ένοχες αναφορές της "ένδοξης φυλής" μας που ξέρει από δυσκολίες και ξενιτιά...

Κράτησαν για τους οδεύοντες προς την τρίτη ηλικία, σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο τις συντάξεις τους , με βάση την οικονομική θέση της χώρας. Φυσικά οι άνθρωποι αυτοί εργάστηκαν και πλήρωσαν για να έχουν ένα επίπεδο διαβίωσης υψηλό στα χρόνια που θα ερχόταν. Όμως σήμερα έφτασε, αν έχει προσεχθεί, η μέση σύνταξη να είναι σχεδόν διπλάσια από τον μέσο μισθό, όταν οι ανάγκες ενός συμπολίτη μας της τρίτης ηλικίας είναι κάτω του μισού των αναγκών ενός νέου ανθρώπου.Η εγκατάλειψη της νέας γενιάς είναι και πάλι μπροστά μας.

Εν ολίγοις, ως κοινωνία, τους κλέψαμε το μέλλον, τους στείλαμε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία μακριά από κοντά μας, απαλλάσσοντάς μας από ευθύνες και ενοχές και εγωιστικά φροντίσαμε την δική μας καλή πορεία στο τρίτο στάδιο της ζωής μας, υποθηκεύοντας το δικό τους μέλλον....

Έχουν άδικο να μας "μισούν";