Επιστολή του Μητροπολίτη προς τον Δήμαρχο και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Νάουσας

Επιστολή στον Δήμαρχο Νάουσας και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου αναφορικά με την ανέγερση του μνημείου των γυναικών της Αράπιτσας. Στην επιστολή αναφέρει:

"Ἀξιότιμε κύριε Δήμαρχε,

κυρίες καί κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι,

θά ἤθελα πάλιν καί πολλάκις νά σᾶς εὐχαριστήσω, γιατί ἀποδεχθήκατε τήν εἰσήγηση τῆς Μητροπόλεως σχετικά μέ τήν ἀνέγερση τοῦ μνημείου τῶν γυναικῶν τῆς Ἀράπιτσας. Καταλαβαίνω, παρακολουθῶ καί γνωρίζω, ἄλλωστε ἔχω ἀναφερθεῖ σέ αὐτό καί στίς δύο προηγούμενες ἐπιστολές μου πρός τόν κ. Δήμαρχο καί τό Δημοτικό Συμβούλιο τῆς πόλεώς μας, ὅτι τό Δημοτικό Συμβούλιο ἐδέχθη τήν κριτική ὁρισμένων γιά τήν υἱοθέτηση τῆς προτάσεώς μας καί ἰδιαιτέρως γιά τήν ἀπόφαση νά καλύψει τά ἔξοδα τῆς κατασκευῆς τοῦ ἐν λόγῳ μνημείου.

Γιά τόν λόγο αὐτό θά ἤθελα, καί τό λέγω ἐκ τῶν προτέρων, νά ἀπαλλάξω τόν Δῆμο ἀπό αὐτή τήν ὑποχρέωση ἀλλά καί ἀπό τήν κατηγορία κάποιων, καί νά ἀναλάβω ἐγώ προσωπικά, ὄχι ἡ Μητρόπολη, τά ἔξοδα τῆς κατασκευῆς τοῦ μνημείου. Ἤδη, ὅπως γνωρίζετε κ. Δήμαρχε, ἔχω ἀναλάβει τήν εὐθύνη αὐτή. Γι᾽ αὐτό καί αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσω τόσο ἐσᾶς  ὅσο καί ἐκείνους ἐκ τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου, οἱ ὁποῖοι ψήφισαν θετικά γιά τήν ὑπόθεση αὐτή, καί ἰδιαιτέρως τόν κ. Ἰωάννη Παρθενόπουλο ὁ ὁποῖος ἀγωνίσθηκε γιά τήν ὑλοποίηση τῆς προτάσεώς μας.

Βέβαια, μέ θλίβει βαθύτατα τό γεγονός ὅτι τόσοι ἄνθρωποι ζοῦν στόν δικό τους κόσμο καί βλέπουν τά πράγματα ὅπως αὐτοί νομίζουν καί σύμφωνα μέ τήν ἰδεολογία τους. Ἐξήγησα ἐπανειλημμένα τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο ἔγινε τό μνημεῖο αὐτό. Πολλοί ὅμως θέλησαν νά εὐτελίσουν καί τήν πρόθεση καί τόν στόχο μας. Ἄν διαβάσετε τίς ἀναφορές τους, θά δεῖτε ὅτι ὁμιλοῦν γιά παγκάρια πού δῆθεν θά στηθοῦν, γιά χρήματα πού θά συγκεντρώνονται καί γιά ἔσοδα πού δῆθεν θά ἀποκομίσει ἡ Μητρόπολη. Θλίβομαι πάρα πολύ, γιατί ἴσως αὐτή εἶναι ἡ ποιότητα αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, πού πίσω ἀπό κάθε τί φαντάζονται ἔσοδα καί κέρδος, καί νομίζουν ὅτι μποροῦν μέ τόν τρόπο αὐτό νά εὐτελίσουν ἕνα ἔργο τό ὁποῖο ἀφορᾶ τήν πατρίδα καί τήν Ἐκκλησία. Αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη τους καί τό ἐνδιαφέρον τους γιά τή Νάουσά μας!

Τήν ἀπάντηση σχετικά μέ τό Βῆμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου στή Βέροια τήν ἔλαβαν μέ τήν προηγούμενη ἐπιστολή μου. Μετά τήν ἔλευσή μου στήν Ἠμαθία ἡ Μητρόπολη διέθεσε ἀρκετά ἑκατομμύρια δραχμές γιά νά τοποθετήσει τά καινούργια ψηφιδωτά καί νά ἀνεγείρει τό μνημεῖο τοῦ 2000, χωρίς νά ἐπιδιώκει τίποτε, οὔτε παγκάρια, οὔτε ἔσοδα, παρά μόνο νά τιμήσει καί νά στολίσει τήν πόλη μέ αὐτά τά μνημεῖα καί νά καταστήσει τό Βῆμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου πόλο ἕλξεως ὄχι γιά τό συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά τῆς πόλεως, πού καυχᾶται γι᾽ αὐτό. 

Ἡ ἴδια ἐπιθυμία μέ διακατεῖχε καί μέ διακατέχει ἰδιαίτερα γιά τήν πόλη τῆς Ναούσης, τόσο γιά τόν Χῶρο τοῦ Μαρτυρίου ὅσο καί γιά τόν Χῶρο τῆς Θυσίας τῶν γυναικῶν. Γι᾽ αὐτό καί ἐξέφρασα μία ἄποψη, πῶς θά καταστεῖ καί ὁ τόπος θυσίας τῶν γυναικῶν πόλος ἕλξεως, πῶς θά μπορέσει νά ἑλκύσει ἡ πόλη τό ἐνδιαφέρον περισσότερων ἐπισκεπτῶν καί τουριστῶν. Ἀλλά αὐτό εἶναι θέμα δικό σας, ἐγώ ἐξέφρασα ἁπλῶς μία ἄποψη καί τίποτε περισσότερο. Βέβαια, ὁ κ. Καραμπατσός, ὅπως γράφει, ἔχει τήν αἴσθηση ὅτι τά μάρμαρα πού ἔχουν πεταχτεῖ μέσα στόν Χῶρο τοῦ Μαρτυρίου (Κιόσκι) μποροῦν νά καλύψουν αὐτή τήν ἀνάγκη, δυστυχῶς αὐτό το μνημεῖο δέν ἀνακαλεῖ στή μνήμη τήν θυσία τῶν 1241 Μαρτύρων καί Ἡρώων τῆς Ναούσης. Ὅμως ὅλα αὐτά δέν θυμίζουν τίποτε καί δέν συγκινοῦν κανένα. 

Θά ἤθελα ὅμως νά θίξω καί ἕνα ἀκόμη σημεῖο, ἐπειδή κάποιος διατυπώνει μία ἀπορία. «Ἀπορῶ», λέγει, «μέ τόν Μητροπολίτη μας πού βρίσκει καί δημιουργεῖ συνεχῶς θέματα πού διχάζουν τήν πόλη καί τούς πολίτες».

Καί ἐρωτῶ:

Πρῶτον: Ποιά θέματα ἔχει θέσει ὁ Μητροπολίτης ἀπό τότε πού ἦρθε, ἐδῶ καί 28 χρόνια, τά ὁποῖα διχάζουν τούς πολίτες; Μήπως ὅτι ἤδη στόν ἐνθρονιστήριό μου λόγο ἀνεφέρθην στό γεγονός ὅτι ἀπουσιάζει ναός ἀφιερωμένος στόν προστάτη τῆς πόλεως, τόν ὅσιο Θεοφάνη, ὅταν αὐτός ὁ προστάτης βοήθησε τούς Ναουσαίους, ἰδιαίτερα κατά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, νά παραμείνουν Ἕλληνες καί ὀρθόδοξοι χριστιανοί; 

Αὐτό εἶναι ἡ ἀλήθεια καί θά τήν ἐπαναλαμβάνω μέχρι καί νά πεθάνω, γιατί εἶναι χρέος μου νά τό κάνω, ὄχι γιά νά ἀποκτήσει ἡ Ἐκκλησία ἕνα ἀκόμη «παγκάρι», ὅπως ἴσως θά ποῦν καί πάλι κάποιοι, ἀλλά γιατί εἶναι χρέος τῆς πόλεως καί τῶν πιστῶν. Σέ διαφορετική περίπτωση καί ἀπό τόν τάφο ἀκόμη θά λέγω ὅτι ἡ πόλη αὐτή εἶναι ἡ μοναδική πόλη στόν ἑλλαδικό χῶρο ἡ ὁποία δέν τιμᾶ τόν προστάτη της μέ ἕνα ναό. Καί τοῦτο παρά τό γεγονός ὅτι ὅλα τά σχολεῖα τῆς πόλεως ἔχουν ἀνεγερθεῖ σέ ἐκκλησιαστικά οἰκόπεδα. Αὐτό μπορεῖτε νά τό ἐλέγξετε καί νά τό διαπιστώσετε μόνοι σας. 

Δεύτερον: Πότε δίχασε καί πότε ἀσχολήθηκε μέ θέματα πού διχάζουν ὁ Μητροπολίτης σας; Ὅταν ἀνοικοδόμησα σέ συνεργασία μέ τό Ἐνοριακό Συμβούλιο τόν ναό τοῦ ἁγίου Δημητρίου πού ἦταν μία παράγκα καί, θά ἔλεγα, καί ἕνα ὄνειδος γιά τήν πόλη, ἄν καί ἦταν ὁ ναός τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ὁ ὁποῖος μᾶς θυμίζει τόν πάλαι ποτέ ναό τοῦ ἁγίου Δημητρίου, στόν ὁποῖο συγκεντρώθηκαν καί ὁρκίστηκαν οἱ Ναουσαῖοι πρίν νά ἐπαναστατήσουν; Αὐτός ὁ ναός, τό στολίδι σήμερα τῆς πόλεως, δίχασε ποτέ τούς πολίτες; Ἐάν ὑπάρχει κάποιος πού τό πιστεύει, τότε λυποῦμαι ἀκόμη περισσότερο.

Τρίτον: Μήπως δίχασα τόν λαό, ὅταν ἀποφασίσαμε μέ τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο τοῦ ναοῦ τῆς Παναγίας νά ἀνεγείρουμε τό κτίριο τοῦ Μητροπολιτικοῦ Κέντρου Πολιτισμοῦ «Παντάνασσα» σέ οἰκόπεδο τοῦ ναοῦ καί, ἐνῶ εἴχαμε τήν ἄδεια τῆς ναοδομίας, ὁ τότε ἀείμνηστος Δήμαρχος, ἀρνήθηκε νά τήν δεχθεῖ, νά δεχθεῖ δηλαδή ἕναν νόμο τῆς πολιτείας, καί θέλησε νά  κάνει τό οἰκόπεδο χῶρο πρασίνου. Μάλιστα γιά νά ἐμποδίσει τήν ἀνέγερση αὐτοῦ τοῦ κτιρίου, πού εἶναι σπίτι τοῦ λαοῦ, εἶναι στολίδι τῆς πόλεως, τό ὁποῖο ἐξυπηρετεῖ τόσες ἀνάγκες τῶν Ναουσαίων, ὁ Δήμαρχος ὁδήγησε τόν Μητροπολίτη δύο φορές στόν Εἰσαγγελέα.

Πεῖτε μου μέ ποιόν ἄλλο τρόπο δίχασα τήν πόλη καί τούς κατοίκους της; Μήπως μέ τό συσσίτιο πού δημιουργήσαμε καί συντηρεῖ ἡ Ἐκκλησία γιά νά τρέφονται οἱ ἔχοντες ἀνάγκη ἀδελφοί μας; Τό συσσίτιο, τό ὁποῖο στεγάσθηκε γιά χρόνια στό κτίριο τῆς «Παντάνασσας» καί τώρα φιλοξενεῖται σέ ἕνα ἐνοικιαζόμενο ἀπό τήν Ἐκκλησία χῶρο, σέ λίγο καιρό θά ἐγκατασταθεῖ σέ ἰδιόκτητο κτίριο, τό ὁποῖο πάλι ἡ Ἐκκλησία κατασκευάζει μέ δικά της χρήματα στόν αὔλειο χῶρο τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Γεωργίου. 

Καί γιά ὅσους δέν γνωρίζουν ἤ δέν θυμοῦνται σημειώνω ὅτι τό κτίριο αὐτό ἡ Μητρόπολη τό προόριζε γιά βρεφονηπιακό σταθμό. Ἐπειδή ὅμως δέν ἔφθασαν τά χρήματα τά ὁποῖα ἔδωσε ἡ Ἐκκλησία, περίπου 150.000 εὐρώ, γιά νά ὁλοκληρωθεῖ, ζήτησε τή βοήθεια τοῦ Δήμου ἐπί Δημαρχίας τοῦ κ. Καραμπατσοῦ. Τό διαθέσαμε στόν Δῆμο γιά νά τό ὁλοκληρώσει καί νά τό ἀξιοποιήσει γιά τά παιδιά μας. Καί ὅμως, παρότι ἡ Μητρόπολη τό παραχώρησε στόν Δῆμο, ὁ Δῆμος ἐπί τόσα χρόνια δέν ἔκανε τίποτε, οὔτε τό ὁλοκλήρωσε οὔτε τό ἀξιοποίησε. Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία τό πῆρε πίσω, καί μέ τά λίγα χρήματα πού διαθέτει, σιγά-σιγά προσπαθεῖ νά τό ὁλοκληρώσει, ὥστε στό ἑπόμενο διάστημα νά ἐγκατασταθεῖ ἐκεῖ  τό συσσίτιο καί ἕνα κοινωνικό ἰατρεῖο.

Ποιές εἶναι, λοιπόν, οἱ ἐνέργειες τοῦ Μητροπολίτη σας πού δίχασαν τήν πόλη καί τούς πολίτες;

Θά μοῦ ἐπιτρέψετε ὅμως, κύριε Δήμαρχε καί ἀγαπητοί δημοτικοί Σύμβουλοι, νά θέσω ἕνα ἀκόμη ἐρώτημα. Ποιός Δήμαρχος μέ δικά του χρήματα ἀνακαινίζει τό Δημαρχεῖο του; Πεῖτε μου κάποιον! Ἀσφαλῶς δέν ὑπάρχει κανείς, γιατί κανείς δέν ἔχει τήν ὑποχρέωση. 

Καί ὅμως ὁ Μητροπολίτης σας μέ δικά του χρήματα ἀνακαίνισε τό Ἐπισκοπεῖο τῆς Ναούσης, τό ὁποῖο εἶναι δίπλα στόν ναό τῆς Μεταμορφώσεως. Ἐξωτερικά ἔγινε μέ χρήματα τῆς Μητροπόλεως, ἀλλά ἐσωτερικά, τά ἔπιπλα, οἱ κουζίνες, τά φῶτα, ἡ διακόσμηση, τά πάντα, ἀλλά καί τό Εἰκονοφυλάκιο, τό ὁποῖο στεγάζεται στόν πρῶτο ὄροφο, ἔγιναν μέ προσωπικά χρήματα τοῦ Μητροπολίτη σας.

Θά μοῦ πεῖτε ὅτι τό Ἐπισκοπεῖο τῆς Ναούσης τό ἔκανα γιά νά μένω. Ὄχι. Δέν μένω ἐκεῖ, ὅπως δέν μένω καί στό Ἐπισκοπεῖο τῆς Βεροίας. Μένω στό Μοναστήρι τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, σέ ἕνα δωμάτιο 2×3 μέτρα, καί αὐτό μοῦ ἀρκεῖ γιά νά κάνω τή διακονία μου. Τίποτε περισσότερο δέν ἐπιθυμῶ, καί γι᾽ αὐτό οὐδέποτε εἰσέπραξα χρήματα μήτε ἀπό ναό μήτε ἀπό μυστήρια μήτε ἀπό πουθενά. 

Καί τό λέω αὐτό γιά ὅλους ἐκείνους πού ὁμιλοῦν γιά τά παγκάρια καί γιά τά ἔσοδα τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Μητροπολίτου, ὁ ὁποῖος, ὅπως λέει ἕνας ἀπό τούς ὀπαδούς τοῦ κ. Καραμπατσοῦ, φέρεται ὡς «πάπας», ἐνῶ ὁ ἴδιος ἐπιχειρεῖ νά θεολογήσει, ὄντας ἀθεολόγητος καί στίς γνώσεις καί στίς ἐμπειρίες. Ἄν ὅμως διαβάσει κανείς τό κείμενό του, σχετικά μέ τίς ἡρωίδες καί μάρτυρες γυναῖκες πού ἔπεσαν στήν Ἀράπιτσα, τότε θά καταλάβει ὅτι ὁ ἐν λόγῳ κύριος εἶναι ὄχι μόνο ἕνας ὑβριστής τῆς θυσίας τῶν γυναικῶν, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ὑποκλίνεται ὅλος ὁ κόσμος, ἀλλά καί ἀναλαμβάνει ὁ ἴδιος, αὐτόκλητος, τόν ρόλο τοῦ πάπα. Διότι, ἐάν ἀντίθετα μέ ὅσα διδάσκει ἡ Ἐκκλησία καί οἱ πατέρες της, μέ πρῶτο τόν ἱερό Χρυσόστομο, ἀντίθετα πρός τήν ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τήν Πατριαρχική καί Συνοδική Πράξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, αὐτός ἀποφαίνεται ὅτι οἱ γυναῖκες τῆς Ἀράπιτσας ὄχι μόνο δέν εἶναι μάρτυρες ἀλλά εἶναι κοινές αὐτόχειρες πού δολοφόνησαν τά παιδιά τους, τί ἄλλο κάνει παρά νά θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ὑπεράνω πάσης ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς καί νά διεκδικεῖ τό ἀλάθητο τοῦ πάπα, κρίνοντας ἐκτός τῶν ἄλλων καί «ὑπερβολικά καί ἀχρείαστα τά ἔξοδα» γιά τό μνημεῖο σέ μία ἐποχή μάλιστα κατά τήν ὁποία ἡ Νάουσα «πνέει τά λοίσθια»! Δέν νομίζω ὅτι μπορεῖ ὁποιοσδήποτε Ναουσαῖος καί Ἕλληνας νά τόν παρακολουθήσει σέ ὅσα φοβερά λέγει! Τόν ἀφήνω στήν κρίση τοῦ Θεοῦ, τόσο αὐτόν ὅσο καί ὅσους τόν ἀκολουθοῦν συμμεριζόμενοι τίς ἀπόψεις του. Στήν κρίση τοῦ Θεοῦ καί στήν κρίση τοῦ λαοῦ πού μπορεῖ νά κατανοήσει τό ἐπίπεδό του.

Καί κάτι ἀκόμη: Ὅταν τό Πνεῦμα τό Ἅγιο μέ ἔστειλε πρίν ἀπό 28 χρόνια διά τῆς Ἱεραρχίας στόν τόπο αὐτό, δέν μέ ἔστειλε οὔτε «ἐκ λύπης» οὔτε «ἐξ ἀνάγκης». Μέ ἔστειλε γιά νά διακονήσω τόν λαό τῆς Ἠμαθίας. Καί προσπάθησα τόσο ἐγώ ὅσο καί ἡ συνοδεία μου νά κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε καλύτερο γι᾽ αὐτόν τόν τόπο καί γι᾽ αὐτόν τόν λαό.

Ὅταν διεπιστώθη τό 1994 ὅτι ἡ Ἱερά Μονή Δοβρᾶ, ἡ ὁποία εἶναι καί αὐτή τόπος θυσίας καί ἑόρτασε φέτος τήν ἐπέτειο τῶν 200 χρόνων ἀπό τό ὁλοκαύτωμά της, εἶχε μετατραπεῖ σέ Παιδούπολη καί στή συνέχεια, δέκα χρόνια μετά τή διάλυσή της, σέ νεκρούπολη, καθώς εἶχαν ἰσοπεδωθεῖ τά πάντα, καί δέν ὑπῆρχε οὔτε νερό, οὔτε φῶς, οὔτε τηλέφωνο, οὔτε ἕνα κρεβάτι, σέ αὐτή τήν Παιδούπολη πού φιλοξένησε τόσα παιδιά, ὁ σημερινός ἡγούμενος, ὁ π. Παντελεήμων Κορφιωτάκης, ἀποφάσισε μόνος του νά δώσει ἕνα μεγάλο μέρος τῆς περιουσίας του, 250 ἑκατομμύρια δραχμές, γιά νά στήσει ἐκ νέου αὐτό τό μοναστήρι, νά τό ἀναστήσει καί νά εἶναι σήμερα αὐτό πού εἶναι, ἕνα κόσμημα γιά τήν Ἠμαθία, ἕνα σημεῖο ἀναφορᾶς γιά ὅλη τήν Ὀρθοδοξία.

Ἐπιπλέον, ὅταν μετά τήν ἔλευση τοῦ χαριτοβρύτου λειψάνου τοῦ ἁγίου Λουκᾶ αὐξήθηκε λόγῳ τῶν πολλῶν θαυμάτων τοῦ Ἁγίου ὁ κόσμος πού ἐρχόταν στό μοναστήρι, ὄχι μόνο ἀπό τήν Ἠμαθία ἀλλά ἀπό ὅλη τήν Ἑλλάδα καί τό ἐξωτερικό, καί δέν χωροῦσαν στό Καθολικό τῆς Μονῆς, στόν ναό τῆς Παναγίας, ἀποφασίσθηκε νά ἀνεγείρουμε ἕναν νέο ναό ἀφιερωμένο στόν ἅγιο Λουκᾶ. 

Δέν ὑπῆρχαν ὅμως χρήματα, ὅπως δέν ὑπάρχουν καί σήμερα. Καί τότε ὁ Μητροπολίτης σας ἀποφάσισε νά πωλήσει ἕνα μικρό διαμέρισμα πού εἶχε στή Θεσσαλονίκη καί νά δαπανήσει τά 43 ἑκατομμύρια δραχμές πού εἰσέπραξε γιά τόν κάτω ναό τοῦ ἁγίου Λουκᾶ. Τό ἴδιο ἔπραξε ὁ μοναχός π. Γεράσιμος Μπεκές, ὁ ὁποῖος προσέφερε τά 25 ἑκατομμύρια δραχμές, τά ὁποῖα τοῦ ἀναλογοῦσαν ἀπό τήν περιουσία τοῦ πατέρα του.

Ἐσχάτως μάλιστα, στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας Δοβρᾶ, σέ συνεργασία μέ τήν Ἐφορία Ἀρχαιοτήτων κατασκευάσαμε, μέσω ἑνός προγράμματος τῆς Περιφερείας Κεντρικῆς Μακεδονίας, τό Κειμηλιαρχεῖο «Ἱεροί Θησαυροί», στό ὁποῖο ἐκτίθενται τά κειμήλια τά ὁποῖα συγκεντρώθηκαν ὅλα αὐτά τά χρόνια ἀπό τή Μητρόπολή μας καί συντηρήθηκαν, τιμώντας τήν ἱστορία τῆς Ἠμαθίας.

Κάτω ἀπό τό Κειμηλιαρχεῖο, σέ ἕναν μικρότερο χῶρο, μέ προσωπικά του ἔξοδα ὁ Μητροπολίτης σας δημιούργησε ἕνα μικρότερο Κειμηλιαρχεῖο, στό ὁποῖο ἐκτίθενται ἄμφια, εἰκόνες καί σκεύη τά ὁποῖα ἀνῆκαν στόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Σταυροπηγίου Ἀλέξανδρο, ὁ ὁποῖος τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του ἐτίμησε τή Μονή μας, ζώντας ἐκεῖ καί ἀφήνοντας σέ αὐτήν ὅ,τι εἶχε. Στήν ἴδια Μονή ὁ Μητροπολίτης σας μέ δικά του χρήματα ἁγιογράφησε ἕνα μέρος τοῦ παρεκκλησίου τοῦ ἁγίου Γερασίμου καθώς καί τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, διαθέτοντας συνολικά ἕνα ποσό περίπου 100.000 εὐρώ. Ἡ ἐλαχιστότητα μου καί οἱ πατέρες δέν εἰσήλθαμε στόν Ἱερό Κλῆρο γιά νά λάβουμε ἀλλά γιά νά δώσουμε καί νά διακονήσουμε.

Ὅλα αὐτά δέν τά εἶπα γιά νά εἰσπράξω εὐχαριστίες ἤ συγχαρητήρια. Αὐτά λέγονται, ἐνῶ ὑπό ἄλλες συνθῆκες δέν θά ἐλέγοντο, γιατί τά γνωρίζουν πάρα πολλοί καί ἰδιαίτερα οἱ πατέρες τῆς Μονῆς Παναγίας Δοβρᾶ καί ὄχι μόνο. Τά λέγω ὅμως καί πρός γνώση ὅλων ὅσων ὁμιλοῦν καί συκοφαντοῦν χωρίς νά γνωρίζουν. Ἄλλα πράγματα δέν λέγονται καί ἐκεῖνα τά γνωρίζει μόνο ὁ Θεός .Ἄλλωστε, ὅσοι διακονοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ἐκπλήσσονται οὔτε ἀπό τήν ἀρνητική στάση τῶν ἀνθρώπων οὔτε ἀπό τίς συκοφαντίες τους, ἐφόσον καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος Θεός ὤν θαυματούργησε καί ἀνέστησε νεκρούς, συκοφαντήθηκε καί κατηγορήθηκε ὅτι «μετά τελωνῶν ἐσθίει». Ὁ ἴδιος καί ἐμᾶς προειδοποίησε λέγοντας «οὐαί ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι» (Λουκ. 6.26). Γι᾽ αὐτό καί ὅσοι μᾶς κατακρίνουν καί μᾶς κατηγοροῦν, δέν μᾶς ἐπηρεάζουν καί δέν θά μᾶς κάνουν ποτέ νά παύσουμε νά διακονοῦμε τόν λαό τοῦ Θεοῦ καί αὐτόν τόν τόπο στόν ὁποῖο μᾶς ἔταξε ἡ Ἐκκλησία. Αὐτό εἶναι τό χρέος μας καί αὐτό εἶναι ἡ ἐπιθυμία μας καί ἡ μέριμνά μας".