Η Στέλλα Αραμπατζή πρόεδρος της Επιτροπής Ισότητας του Δήμου Νάουσας και Δημοτική Σύμβουλος για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Της Στέλλας Αραμπατζή

Κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των Γυναικών είναι ημέρα μνήμης και αφύπνισης για δίκαιες διεκδικήσεις και αγώνες και κυρίως για ίσες ευκαιρίες. Στις 6 Μαρτίου κατατέθηκε στην Ελληνική Βουλή το νομοσχέδιο για την " Ουσιαστική Ισότητα των Φύλων και την αντιμετώπιση της Έμφυλης Βίας" πολύ σημαντικό που αφορά όλες τις Ελληνίδες.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Στην Ελλάδα εμβληματική μορφή των αγώνων για την ισότητα υπήρξε η Καλλιρρόη Παρρέν που γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1861 και ο 1878 αποφοίτησε από το Αρσάκειο, έχοντας πάρει το πτυχίο της δασκάλας.  Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατοχύρωση του δικαιώματος του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στις γυναίκες. Η πρώτη της προσπάθεια έγινε το 1895, όταν απευθύνθηκε στον τότε πρωθυπουργό Χ. Τρικούπη, ζητώντας την κατοχύρωση των πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών. Αργότερα, το 1921, διοργάνωσε το δεύτερο γυναικείο συνέδριο στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να πείσει τον τότε πρωθυπουργό Δ. Γούναρη να τοποθετηθεί προσωπικά υπέρ της χορήγησης ψήφου. Η κατοχύρωση του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες άργησε πολύ να χορηγηθεί.Για πρώτη φορά οι Ελληνίδς ψήφισαν στις δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934. Εκλογικό δικαίωμα δεν δόθηκε σε όλες, αλλά μόνο σε όσες είχαν κλείσει τα 30 χρόνια και διέθεταν τουλάχιστον απολυτήριο Δημοτικού .Σε βουλευτικές εκλογές, οι Ελληνίδες ψήφισαν για πρώτη φορά στις 19 Φεβρουαρίου του 1956. Ήταν η απαρχή της εφαρμογής στην πράξη της καθολικής ψηφοφορίας, που είχε κατοχυρωθεί ήδη στο Σύνταγμα του 1864, με την αναγνώριση της ιδιότητας του πολίτη στις γυναίκες.

Υπάρχει υποαντιπροσώπευση των γυναικών όχι μόνο στα αιρετά όργανα αλλά γενικότερα στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Αυτά σχετίζονται με ρόλους πρότυπα, μιας δομημένης και βαθιά ριζωμένης έμφυλης ανισότητας που αποτρέπει ταλαντούχες γυναίκες από το να ξεδιπλώσουν τις δυνατότητες και ικανότητές τους.

Η ποσόστωση υπήρξε ένα εργαλείο που σε πολλές χώρες, βοήθησε πολύ και οδήγησε στη μαζική συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα εξουσίας. Στη χώρα μας ακόμη και σήμερα αμφισβητείται γιατί πρωτίστως καταστρατηγήθηκε. Γιατί στην ποσόστωση σημασία δεν έχει μόνο η ποσότητα, η συμπλήρωση δηλαδή του ορισμένου από το νόμο ποσοστού. Έχει κυρίως η ποιότητα. Και η ποσόστωση καταστρατηγήθηκε πολλές φορές από λάθος επιλογές φέρνοντας το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα, και αμφισβητώντας την απόδοση του μέτρου.

Οι ίσες ευκαιρίες είναι προαπαιτούμενο για κάθε κοινωνία που στόχο έχει την ευημερία και την πρόοδο των πολιτών. Οι ίσες ευκαιρίες για τις γυναίκες δεν συνοψίζονται απλά στην αύξηση του ποσοστού της ποσόστωσης. Υπάρχουν πολλά και σημαντικά που θα πρέπει να γίνουν παράλληλα ώστε η λογική της ποσόστωσης να αποδώσει. Η μισθολογική ανισότητα, το ελλιπές θεσμικό πλαίσιο υποστήριξης της εργαζόμενης μητέρας, τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας και τα φαινόμενα βίας κατά των γυναικών, είναι μερικά από αυτά. Η ενσωμάτωση της διάστασης φύλου στις κυρίαρχες εθνικές και πολιτικές μας προτεραιότητες συνδέεται άμεσα με την ανάπτυξη, την απασχόληση, την κοινωνική συνοχή, την ευημερία και την πρόοδο ολόκληρης της κοινωνίας.
Αυτά και διεκδικούμε ως γυναίκες.