Ουρσουζίδης: Οι επικείμενες εκλογές θα κερδηθούν με άνετη πλειοψηφία για τρεις βασικούς λόγους....

Του Γιώργου Ουρσουζίδη

Στις 25 Γενάρη ο Ελληνικός λαός μας εμπιστεύθηκε, μας έδωσε ρητή εντολή για σκληρή διαπραγμάτευση μέσα στην Ε.Ε. και στη ζώνη του Ευρώ - με αυτό το σαφές μήνυμα κερδίσαμε τις εκλογές.

Ξεκινήσαμε την προσπάθεια να βγάλουμε τη χώρα από τα αδιέξοδα που δημιούργησε η πολιτική των τελευταίων πέντε χρόνων, σαν αποτέλεσμα της παθογένειας του διαπλεκόμενου πολιτικού συστήματος που κυβέρνησε τον τόπο τα τελευταία σαράντα χρόνια.

Προφανώς η παθογένεια αυτή, δεν αφορά στους αγνούς αγωνιστές, ούτε στους ανθρώπους του μόχθου, αλλά στους εξουσιομανείς του πολιτικού συστήματος και στο διαπλεκόμενο καθεστώς που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή. Οι απλοί πολίτες και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν κανέναν λόγο να απολογηθούν για αυτή την κατάντια, άλλων δημιούργημα ήταν αυτές οι παθογένειες και άλλοι πρέπει να απολογηθούν γι αυτές.

Οι αιτίες της κατάρρευσης δεν προέκυψαν ξαφνικά το Μάη του 2010 - αλλά ωρίμαζαν σαράντα χρόνια - και έχουν ονοματεπώνυμο.

Σαν νέα κυβέρνηση δώσαμε σκληρή μάχη, προχωρήσαμε στο δημοψήφισμα, ο λαός μας εμπιστεύθηκε και πάλι, φτάσαμε μέχρι το σημείο εκείνο που κρίναμε, ότι «το σχοινί δεν αντέχει άλλο», συμβιβαστήκαμε αποδεχόμενοι το 3ο μνημόνιο, ανοίγοντας όμως παράλληλα το δρόμο για το κούρεμα του χρέους.

Το ελληνικό δημόσιο χρέος έχει αναγνωριστεί πλέον διεθνώς, ότι δεν είναι βιώσιμο, σε αντίθεση με όσους υποστήριζαν το αντίθετο, προκειμένου να δικαιολογήσουν την πολιτική τους, ώστε να παραμείνουν στην εξουσία.

Με βάση τη νέα συμφωνία, η αναδιάρθρωσή του, θα ξεκινήσει αμέσως μετά το πέρας της πρώτης αξιολόγησης – τον Νοέμβρη του 2015 – εξάλλου η βιωσιμότητα του αποτελεί προϋπόθεση στη συμφωνία και δέσμευση όλων των εμπλεκόμενων μερών.

Το νομοθετικό μας έργο

Από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε θέσαμε το ζήτημα των «Γερμανικών αποζημιώσεων και της επιστροφής των κλαπέντων αρχαιολογικών θησαυρών», θέσαμε το ζήτημα της «Αλήθειας για το δημόσιο χρέος», όπως και το μεγάλο θέμα της «Υπαγωγής της χώρας στο Δ.Ν.Τ. και το μνημόνιο» - ζητήματα ταμπού για τους «συνήθεις» κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους και κομματικούς φορείς.

Το πρώτο νομοσχέδιο αφορά, στην «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης» - δόθηκε η δυνατότητα σε ορισμένα από τα θύματα της κρίσης να αποκτήσουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά, όπως ηλεκτρικό, επιδότηση ενοικίου, κάρτα δια εξασφάλιση τροφής και βασικών αγαθών.

Το νσχ για την «αποκατάσταση των αδικιών σε βάρος Ελλήνων πολιτών» - επαναπροσλήφθηκαν όσοι βρέθηκαν στο δρόμο εξ΄ αιτίας μιας αλλοπρόσαλλης μνημονιακής πολιτικής και συνάμα ηλίθιας οικονομικής πολιτικής.

Το νσχ για την «αποσυμφόρηση των φυλακών και την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ΄» - ο Σάββας Ξηρός βρίσκεται ακόμη στη φυλακή και όχι στο σπίτι του, όπως μας είχαν κατηγορήσει, ο δε Παπαγεωργόπουλος είναι έξω, όχι εξαιτίας του νέου νόμου, αλλά επειδή τα «ισόβια» έγιναν «12 χρόνια» !

Το νσχ για την «επανεκκίνηση της οικονομίας», γνωστό ως νομοσχέδιο των 100 δόσεων – ρυθμίστηκαν οφειλές εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, που βρέθηκαν ξαφνικά με ληξιπρόθεσμες οφειλές, προκειμένου να ανακτήσουν τη δυνατότητα άσκησης εργασίας. Ρυθμίστηκαν κάθε είδους οφειλές προς το δημόσιο δεκαετιών, με εισπραξιμότητα της τάξης του 0,05%, δηλαδή για κάθε εκατομμύριο οφειλής, έμπαιναν στα ταμεία μόλις 500 € ! Στο υπόψη νσχ, εντάχθηκαν 1.000.000 φορολογούμενοι, ΟΜΗΡΟΙ της φορολογικής παράνοιας, που επικρατούσε!

Το νσχ για την «ιθαγένεια» - πολύ αλλοδαποί συμπολίτες μας, νέοι άνθρωποι, που ζουν χρόνια στην Ελλάδα κατοχύρωσαν δικαιώματα, που σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, αλλά και την κοινή λογική τα δικαιούνται.

Το νσχ για τη «επαναλειτουργία της Ε.Ρ.Τ.» - αποκαταστάθηκε η ενημέρωση των ελλήνων πολιτών (θεμέλιο της δημοκρατίας), από την προκλητική μονομέρεια και τις σκοπιμότητες του καρτέλ της ιδιωτικής T.V. και ραδιοφωνίας.

Το νσχ για τους Α.Μ.Ε.Α. – ανακούφισε τους ανθρώπους με ειδικές δεξιότητες και τις οικογένειές τους, στο βαθμό που η παρούσα συγκυρία το επιτρέπει.

Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την «επαναλειτουργία της Ε.Β.Ζ.» - δόθηκε η δυνατότητα στη χώρα να αξιοποιήσει τα εργοστάσια ζαχάρεως, διασφαλίζοντας εργασία σε εργαζόμενους και διέξοδο στους τευτλοπαραγωγούς.

Όμως θα πρέπει να αναφερθώ στο μεγάλο θέμα του νομού, που αφορά στο Αγροτικό ζήτημα

Η Ελληνική κυβέρνηση μέσα στους 7 μήνες διακυβέρνησης, σε συνθήκες πρωτοφανούς οικονομικής ασφυξίας, έδωσε μάχη προκειμένου να εκπονήσει και εφαρμόσει ένα λογικό, δίκαιο και αποδοτικό πρόγραμμα φορολόγησης των αγροτών. Αλλάξαμε το άδικο και εξωπραγματικό καθεστώς φορολόγησης, ώστε να αποκατασταθεί η φοροδοτική ικανότητα των αγροτών, όπως, η μείωση της προκαταβολής φόρου από 55% σε 27,50%, το αφορολόγητο όριο στα 12.000 €, με τις αγροτικές επιδοτήσεις και την πλήρη εξαίρεση των αποζημιώσεων από θεομηνίες και συντελεστή φορολογίας και αγροεφοδίων 13 %.

Οι δανειστές όμως, σε κλίμα εμμονής, πρωτοφανούς πίεσης και εκβιασμού, επανέφεραν το προηγούμενο καθεστώς φορολόγησης.

Φυσικά, Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, όπως και εκείνοι που μας καλούσαν να υπογράψουμε μια ...οποιαδήποτε συμφωνία ένοιωσαν δικαιωμένοι !

Σήμερα αντιμέτωποι με τα δεδομένα της νέας «τριετούς συμφωνίας», αναρωτιέται κανείς αν υπάρχουν λύσεις και διέξοδοι επιβίωσης των αγροτών;

Προφανώς και υπάρχουν, αρκεί να φροντίσει κανείς γι΄αυτό:

Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί που ασχολούνται με την γεωργία, αλλά ασκούν παράλληλα και άλλες δραστηριότητες ή είναι συνταξιούχοι, αυτοί αποτελούν μια άλλη κατηγορία αγροτών από τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες.

Με βάση τα στοιχεία της Eurostat, η καθαρή προστιθέμενη αξία και οι κάθε μορφής ενισχύσεις, ανέρχονται στην Ελλάδα στα 6,5 δις και κατανέμονται σε 850.000 περίπου αγροτικές εκμεταλλεύσεις (στοιχεία 2010). Αυτές οι ενισχύσεις πρέπει να κατανέμονται αποκλειστικά και μόνον μεταξύ των αγροτών που ασκούν κατά κύριο επάγγελμα την γεωργία, και οι οποίοι δεν ξεπερνούν τους 350.000.

Έχει υπολογισθεί, ότι κάθε έτος υλοποιούνται περί τα 165.000.000 ημερομίσθια των μελών της αγροτικής οικογένειας και των εποχικών εργατών, τα οποία δεν υπολογίζονται στο κόστος παραγωγής. Αυτά τα ημερομίσθια που αφορούν στην αγροτική οικογένεια επιβάλλεται να συμπεριληφθούν στο κόστος παραγωγής, ώστε να προκύψει ορθή φορολόγηση και κυρίως φοροδοτική ικανότητα. Παρόμοια μέτρα ισχύουν σε κράτη μέλη της Ε.Ε.

Άμεση κατάργηση της παράλογης και ακατανόητης τεκμαρτής φορολόγησης αγροτών και ελεύθερων επαγγελματιών. Η εφαρμογή της, ήδη έχει οδηγήσει τους φορολογούμενους σε απόγνωση και σε πλήρη αδυναμία ανταπόκρισης, με συνέπεια την απώλεια σημαντικών εσόδων προς το δημόσιο, ενώ ταυτόχρονα οδηγεί τους αγρότες σε πλήρη αδυναμία άσκησης της αγροτικής δραστηριότητας.

Ασφάλιση – η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών που προβλέπει το νέο μνημόνιο, είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει νέα «γενιά» ληξιπρόθεσμων οφειλών. Επιβάλλεται η θέσπιση ειδικού πόρου στην διακίνηση του αγροτικού προϊόντος, προς όφελος μόνο των κατά κύριο επάγγελμα αγροτών.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν ρεαλιστική προσέγγιση στις απαιτήσεις της «νέας συμφωνίας» - χωρίς να αποκλείονται απ΄αυτή. Η εξειδίκευση και προσαρμογή των προτεινόμενων μέτρων, απαιτεί πολιτική βούληση και δεξιότητα χειρισμών.

Είναι προφανές, ότι οι παραπάνω εθνικοί στόχοι δεν μπορούν να επιτευχθούν με τους εκπροσώπους του παλιού και διεφθαρμένου συστήματος, η πολιτική τους ομηρία είναι δεδομένη, εξάλλου είναι ολοφάνερο, πως γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο, σύσσωμο το μιντιακό – οικονομικό κατεστημένο τους στηρίζει. Που υπάρχει ελπίδα σ΄αυτό;

Δεν θα τους περάσει όμως, ο ελληνικός λαός απαιτεί απονομή δικαιοσύνης, απαιτεί να πληρωθεί το τίμημα της αδικίας που επί σειρά ετών υπέστη.

Ο ελληνικός λαός γνωρίζει ότι, η σύντομη θητεία της κυβέρνησης μας ολοκληρώθηκε, χωρίς υποψία, χωρίς οσμή σκανδάλου - για πρώτη φορά στην ιστορία του τόπου.

Το βασικό ζητούμενο της εκλογικής διαδικασίας αφορά, στην ανάδειξη σταθερής κυβέρνησης που θα κληθεί να βγάλει τη χώρα από τα αδιέξοδα, μεγάλη η πρόκληση, μεγάλη και η τιμή, για όσους στη ζωή τους έμαθαν να υπηρετούν.

Οι επικείμενες εκλογές θα κερδηθούν με άνετη πλειοψηφία για τρείς βασικούς λόγους :

1. Ο ελληνικός λαός με το δημοψήφισμα, ένοιωσε για πρώτη φορά -μετά από πολλά χρόνια - την εθνική ανάταση μιας άρνησης απέναντι στο άδικο, μιας περήφανης και ειλικρινούς στάσης απέναντι στους υποκριτές δανειστές, και μιας οφειλόμενης ενέργειας απέναντι στην ιστορία του και στον μεγάλο του ποιητή, τον οικουμενικό ποιητή του «μεγάλου όχι»!

2. Για πρώτη φορά η έννοια του χρέους αποκτά προοπτική για βιωσιμότητα - τον επόμενο Νοέμβρη ξεκινά η διαπραγμάτευση - με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, επιβάλλεται να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του. Νοιώθει επιτέλους, ότι το μαρτύριο της οικονομικής του αφαίμαξης δεν είναι μια προσπάθεια των δανειστών για υποθήκευση του ορυκτού πλούτου της χώρας.

3. Αναζητεί με θυμό και οργή, την απαλλαγή από το παλιό κομματικό καθεστώς της διαπλοκής και από τα πρόσωπα που το εκφράζουν, τα πρόσωπα εκείνα που πειθήνια το υπηρέτησαν. Νοιώθει επιτέλους πρωταγωνιστής και όχι παθητικός αποδέκτης μιας μοίρας, που του επιφύλαξαν ντόπιοι και ξένοι «σωτήρες».