Οι εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη

Του Γιώργου Ουρσουζίδη

Το βασικό ζητούμενο κάθε εκλογικής διαδικασίας, αφορά στην ανάδειξη σταθερής κυβέρνησης, ιδιαίτερα  αυτήν την περίοδο που η χώρα διανύει μια πρωτοφανή κρίση και τα προβλήματα φαντάζουν ανυπέρβλητα.

Τους τελευταίους τέσσερεις μήνες βιώσαμε την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης, δηλαδή την εκδήλωση μιας προαναγγελθείσας ρήξης και την κορύφωσή της με την εκλογική διαδικασία, ο ελληνικός λαός αποφάσισε, η ετυμηγορία του είναι απόλυτα σεβαστή για όσους διαθέτουν  λογική και  ψυχραιμία.  

Ό,τι είχε να ειπωθεί, ειπώθηκε, τα προβλήματα και τα αδιέξοδα αναζητούν αξιόπιστη αντιμετώπιση και αισιόδοξη προοπτική. Οι έλληνες πολίτες έχοντας ήδη την εμπειρία των προηγούμενων πέντε χρόνων, γνωρίζουν άριστα, ότι τα μνημόνια και οι πρακτικές που ακολουθήθηκαν οδήγησαν σε βάθεμα της κρίσης και σε μεγαλύτερο χρέος.

Η προοπτική  που ανοίγεται μπροστά μας για το κούρεμα ή την επιμήκυνση του χρέους, αποτελεί  δικαίωση του αγώνα του ελληνικού λαού, και αφετηρία διεξόδου απ΄την κρίση. Ο λαός αντιλαμβάνεται πολύ καλά, ότι τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι πολύ σκληρά, ωστόσο, ό,τι μέχρι χθες φάνταζε μάταιο, σήμερα αποκτά αισιοδοξία, το μαρτύριο της οικονομικής αφαίμαξης, έχει πλέον, αρχή, μέση και τέλος.

Τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας παραμένουν, ιδιαίτερα οι ελεύθεροι επαγγελματίες αδυνατώντας να ανταποκριθούν στην παράλογη φορολόγηση και στις ασφαλιστικές εισφορές, βρίσκονται σε απόγνωση. Η μεγάλη πρόκληση είναι να κρατήσουμε ενεργούς τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, τους επιτηδευματίες και τους αγρότες, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας.

► Ο Ελληνικός λαός επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί αυτή την κρίση,  απορρίπτοντας τους εκφραστές της ολέθριας πολιτικής των προηγούμενων δεκαετιών - τον ευχαριστώ γι΄αυτό - για τρείς βασικούς λόγους :

●     Με το δημοψήφισμα, ένοιωσε για πρώτη φορά  - μετά από πολλά χρόνια - την εθνική ανάταση μιας άρνησης απέναντι στο άδικο, μιας  περήφανης και ειλικρινούς στάσης  απέναντι  στους δανειστές, μιας οφειλόμενης ενέργειας απέναντι στην  ιστορία του.

●   Για πρώτη φορά η έννοια του χρέους αποκτά προοπτική γιαβιωσιμότητα  -  τον   Νοέμβρη ξεκινά η διαπραγμάτευση - νοιώθει επιτέλους, ότι το μαρτύριο της οικονομικής του αφαίμαξης πιάνει τόπο, και δεν είναι ανοχύρωτος στην προσπάθεια των δανειστών για  υποθήκευση του εθνικού πλούτου.

●   Αναζητά με θυμό και οργή, την απαλλαγή από το ψέμα, από το παλιό κομματικό καθεστώς της διαπλοκής, από τα πρόσωπα που πειθήνια το υπηρέτησαν. Νοιώθει επιτέλους ενεργός, και όχι παθητικός αποδέκτης μιας μοίρας, που του επιφύλαξαν οι ντόπιοι και ξένοι «σωτήρες».

►  Η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, ανεξάρτητα με την επιλογή της στις 20/9, απαιτεί  να αλλάξει το καθεστώς που επί σαράντα χρόνια ωρίμαζε την κρίση:

●     Δημιουργία ευνοϊκών προϋποθέσεων για νέες επενδύσεις  στον ιδιωτικό τομέα.

●   Αξιοκρατία  στις θέσεις ευθύνης του Δημόσιου Τομέα - περικοπή σπατάλης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.  

●    Πρόσβαση στο Σύστημα  Υγείας και αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων από ειδικούς επιστήμονες (Διοικητές Μ.Υ.).

●     Διατήρηση των χαμηλών συντάξεων και μισθών – και μόνον.

●  Έλεγχο και απονομή δικαιοσύνης στις περιπτώσειςμεγάλης φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής – σταθερό και δίκαιο φορολογικό καθεστώς.

►   Αναρωτιέται κανείς,  γιατί  όλα τα παραπάνω δεν υλοποιήθηκαν επί 40 χρόνια;   Γιατί παραμένουν ζητούμενα, όταν ο λαός διακαώς τα αναζητά, ενώδεν απαιτείται κανένα κόστος για την υλοποίηση τους! 

Τέλος οφείλουμε να κατανοήσουμε, πως εάν αποτύχουμε και οδηγήσουμε τον λαό εκ νέου σε απογοήτευση και ταπείνωση, ο δρόμος προς το χυδαίο και τον νεοναζισμό ανοίγει διάπλατα. Ας αναλογιστούμε λοιπόν, την βαριά ευθύνη που μας ανέθεσε ο ελληνικός λαός, να διοικήσουμε δίκαια και χωρίς κομματικές παρωπίδες.

 Υ.Γ. Στον «τζάμπα μάγκα» της χρυσής αυγής, που «ανέλαβε» την πολιτική ευθύνη για το φόνο ενός νέου ανθρώπου, του Παύλου Φύσσα, αφού πρώτα επέδειξε παροιμιώδη δειλία παριστάνοντας την αθώα περιστερά ή και την κότα, κάποιος πρέπει να του εξηγήσει δύο πράγματα: Ότι οφείλει να ζητήσει συγνώμη από όσους έβλαψε με την εγκληματική ανευθυνότητα που επέδειξε (μέλη της συμμορίας του έκαναν άσκηση με μαχαίρια σε μετανάστες), και δεύτερον, να διαλύσει τη συμμορία του. Τα υπόλοιπα είναι θέμα δικαιοσύνης.