Ουρσουζίδης: Ενόψει του νέου τριετούς μνημονίου

Του Γιώργου Ουρσουζίδη

H θέση μου ήταν ξεκάθαρη εξ΄ αρχής σε ότι αφορά, στην απαίτηση του ελληνικού λαού από την νέα κυβέρνηση της χώρας:

● Πρόσβαση στο σύστημα υγείας, ώστε να νοιώθει, ότι το κράτος φροντίζει για τα ελάχιστα και ότι δεν θα πεθαίνει λόγω αδυναμίας να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις δαπάνες νοσηλείας.

● Διατήρηση του επιπέδου των χαμηλοσυνταξιούχων και χαμηλόμισθων – τονίζω - των χαμηλοσυνταξιούχων και χαμηλόμισθων !

● Παρουσία των βουλευτών στα καθημερινά προβλήματα και αντιμετώπιση τους στο μέτρο του εφικτού.

Αυτά τα απλά πράγματα ήταν και παραμένουν ζητούμενα για τον ελληνικό λαό - ο οποίος αντιλαμβάνεται καλύτερα απ΄ τον καθένα μας τις συνέπειες της κρίσης - νομίζω ως στόχοι και παρά τις αντίξοες συνθήκες που κληρονομήσαμε, είναι εφικτοί. Ο κόσμος γνωρίζει πως φτάσαμε ως εδώ και ποιοι ευθύνονται γι αυτό, ωστόσο από εμάς ζητά την σταθερότητα, την ηρεμία, και προ πάντων σοβαρότητα.

Σχετικά με τη φορολογία των αγροτών

Για τους κατά κύριο επάγγελμα αγρότες θα πρέπει να διατηρηθεί το καθεστώς που ισχύει σήμερα (οι περισσότεροι είναι σε απόγνωση με χρέη στις τράπεζες που αφορούν σε καλλιεργητικά δάνεια), δηλ. ΦΠΑ 13% - Φόρος Εισοδήματος 13% - Προκαταβολή Φόρου 27.50% - Ασφαλιστικές εισφορές, ήπια αύξηση.

Λαμβάνοντας υπόψη το εμπάργκο, την οικονομική πραγματικότητα που βιώνει η χώρα και το αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι η γεωργία – κτηνοτροφία αποτελεί βασικό πυλώνα της οικονομίας, τα παραπάνω αποτελούν αναγκαιότητα και ορθολογική αντιμετώπιση στο ζήτημα, και όχι κάποια χαριστική πράξη προς όφελος των αγροτών. Θεωρείστε δεδομένο, ότι σε οποιαδήποτε αντιμετώπιση με επιπλέον φορολόγηση, όχι μόνο δεν θα υπάρξει κανένα όφελος για την οικονομία, αλλά αντίθετα θα αναγκασθούν πολλοί αγρότες να εγκαταλείψουν τις δραστηριότητες τους και να βγουν στους δρόμους διεκδικώντας τα αυτονόητα και προκαλώντας τεράστια ζημιά στην ήδη απολύτως προβληματική οικονομία της χώρας.

Ασφαλιστικό – Πρόωρες συνταξιοδοτήσεις

Αποτελεί αδήριτη ανάγκη ο εξορθολογισμός του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, κάτι που έπρεπε να γίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ιδιαίτερα μετά το P.S.I. (βαθύ κούρεμα αποθεματικών), το σκάνδαλο με τα «δομημένα ομόλογα» και την δικαιολογημένη αδυναμία σήμερα – λόγω της πρωτοφανούς κρίσης - καταβολής εισφορών, η κατάσταση είναι τραγική και αδιέξοδη.

Επιβάλλεται η μείωση των υψηλών συντάξεων, η άμεση κατάργηση των πρόωρων συντάξεων (εκτός ΑΜΕΑ και βαρέων & ανθυγιεινών) και ο περιορισμός της γραφειοκρατίας που οδηγεί στην σπατάλη πόρων, ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις βιωσιμότητας στο σύστημα.

Αντίθετα επιβάλλεται η διατήρηση των χαμηλών συντάξεων, του ΕΚΑΣ σαν συμπληρωματικό εισόδημα στις πολύ χαμηλές συντάξεις και της αρχής της ανταποδοτικότητας.

Κόκκινα δάνεια

Τα κόκκινα δάνεια δημιουργήθηκαν στην πλειοψηφία τους από την ραγδαία επιδείνωση της οικονομίας τα τελευταία πέντε χρόνια, όταν το οικογενειακό εισόδημα μειώθηκε απροσδόκητα σε τέτοιο βαθμό, που οι όροι επιβίωσης ανέτρεψαν κάθε προγραμματισμό στην εξυπηρέτησή τους, με συνέπεια να παρασύρουν ολόκληρη την οικοδομική δραστηριότητα της χώρας.

Ακολούθησαν μοιραία τα επιχειρηματικά δάνεια, αφού ο τζίρος των επιχειρήσεων επίσης μειώθηκε δραματικά, με συνέπεια την πλήρη αδυναμία ανταπόκρισης σε υποχρεώσεις που αντιστοιχούσαν σε άλλους τζίρους και άλλους προγραμματισμούς, που σήμερα φαντάζουν ανέφικτοι.

Οι τράπεζες συμπεριφέρονται ασύστολα σαν να μην συμβαίνει τίποτα, τα golden boys, τα υπέρογκα bonus στα μεγαλοστελέχη, τα «εύκολα» δάνεια στους ημετέρους, το όργιο με τα επισφαλή δάνεια σε ανύπαρκτους επιχειρηματίες, τα δάνεια των διαπλεκόμενων «καναλαρχών», των τέως «μεγάλων» κομμάτων, απαιτούν να τα επωμισθεί ο ελληνικός λαός – και το πέτυχαν. Η περίφημη ανακεφαλαιοποίηση, δεν αφορά σε τίποτε παραπάνω παρά σε στην μετατροπή ιδιωτικών χρεών σε δημόσια. Ότι ακριβώς συνέβη με τα ελληνικά ομόλογα τον Μάιο του 2010, όταν σώθηκαν οι Γερμανικές και οι Γαλλικές τράπεζες μετατρέποντας ιδιωτικές επισφάλειες σε κρατικές, μέσω της Ε.Κ.Τ.

Ο ελληνικός λαός απαιτεί:

α) Να γίνει διαχωρισμός των πραγματικών κόκκινων δανείων, από τα σκόπιμα και στοχευμένα των απατεώνων, πληρώνοντας το τίμημα οι υπαίτιοι.

β) Να υπάρξει ανάλογη μείωση στις απαιτήσεις των τραπεζών, τουλάχιστον ίσης με τις απώλειες που υπέστη, λόγω της επιβληθείσας κρίσης.

ΕΝΦΙΑ

Το παραπάνω χαράτσι - όπως και κάθε χαράτσι - θα έπρεπε να καταργηθεί και να αντικατασταθεί με έναν ενιαίο φόρο ακινήτων ανάλογα με την απόδοση τους, και βεβαίως με κλιμακούμενη φορολόγησή των εσόδων που προκύπτουν από την αξιοποίησή τους.

Ο κύριος φόρος του ΕΝΦΙΑ να διατηρηθεί με μείωση στην «μικρή» και διατήρηση στη «μεγάλη» ακίνητη περιουσία, ενώ ο συμπληρωματικός να καταργηθεί άμεσα και να αναζητηθούν «ισοδύναμα» από την φορολόγηση των εσόδων από τα ακίνητα.

Είναι παράλογος και άδικος φόρος, διότι «τιμωρεί», όσους επένδυσαν στην πραγματική οικονομία της χώρας, πληρώνοντας ακριβά δάνεια και τροφοδοτώντας την οικοδομική δραστηριότητα με όλα τα συναφή επαγγέλματα, ενώ σκανδαλωδώς ευνοεί, εκείνους που τροφοδότησαν τον υπερκαταναναλωτισμό που κυριολεκτικά κατέστρεψε τη χώρα.

Ρύθμιση των 100 δόσεων

Οι έλληνες πολίτες δεν έγιναν «ξαφνικά» κακοπληρωτές απέναντι στο δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία. Η πρωτοφανής οικονομική κρίση που επιβλήθηκε στη χώρα, απόρροια της σκληρής και αναποτελεσματικής πολιτικής, επέβαλε την αδυναμία πληρωμής φόρου εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ, ασφαλιστικών εισφορών , ακόμη και Φ.Π.Α.

Με δεδομένη τη δραματική υποβάθμιση των συνθηκών ζωής σχεδόν του συνόλου του πληθυσμού της χώρας, αφού ένας στους τρεις έλληνες πολίτες αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης, ένα στα δύο νοικοκυριά αδυνατεί να «βγάλει» το δεκαπενθήμερο, η νέα γενιά να παίρνει το δρόμο για την ξενιτιά, δεν γίνεται κατανοητό, πως μπορεί ο μικροεπιχειρηματίας, ο αυτοαπασχολούμενος και εν γένει ο μικρομεσαίος επαγγελματίας, να καλείται να καταβάλει το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών του, επιπλέον από τις τρέχουσες εισφορές του! Όταν μάλιστα, αυτές δημιουργήθηκαν κάτω από σαφέστατα ευνοϊκότερες οικονομικές συνθήκες, απ΄ αυτές που επικρατούν σήμερα στην αγορά !

Συνεπώς, αφού τα δεδομένα της κρίσης δεν έχουν αλλάξει, αλλά αντίθετα, είναι πολύ πιθανόν να επιδεινωθούν περαιτέρω, ανάλογα θα αυξηθούν οι οφειλές και αργά ή γρήγορα θα οδηγήσουν σε νέα γενιά ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Κατά συνέπεια, θα πρέπει να ληφθεί απαραίτητα μέριμνα, ώστε οι όποιες προτεινόμενες αλλαγές στο νόμο, να έχουν πρώτο στόχο την πραγματική ανάπτυξη, αφού είναι δεδομένο, ότι η ανάπτυξη θα αποφέρει ταυτόχρονα την μεγαλύτερη δυνατή είσπραξη εσόδων προς το δημόσιο.

Η ομαλή μετάβαση από μια εξόφθαλμα μη βιώσιμη πλέον κατάσταση, σε μια ρεαλιστική επιλογή εξασφάλισης πρόσβασης στην εργασία, που προϋποθέτει την ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών και την αποκατάσταση του δικαίου, σε αντίθεση με τις ακατανόητες πολιτικές που εφαρμόσθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν, πρέπει να αποτελέσουν την σταθερή θέση μας απέναντι στην «Τσετβόρκα».

Οποιαδήποτε αλλαγή στον νόμο που πρόσφατα ψηφίσαμε, προς μία κατεύθυνση επιβάρυνσης των ήδη ρυθμισμένων και προφανώς άδικων οφειλών, αποτελεί στρέβλωση και στρουθοκαμηλισμό, η πραγματικότητα είναι μία και μοναδική: είναι ζητούμενο αν θα μπορέσει να ολοκληρωθεί η αποπληρωμή των οφειλών των 100 δόσεων, οποιοιδήποτε αλλαγή θα ανατρέψει το ήδη προβληματικό περιβάλλον και θα αποδειχθεί για άλλη μια φορά, ότι οι «ειδικοί» αγνοούν την πραγματικότητα!

Τέλος θέλω να δηλώσω, ότι στην κατεύθυνση αυτή που περιγράφω θα συνεχίσω να κινούμαι και να αναλαμβάνω πρωτοβουλίες, όπως άλλωστε ρητά δεσμεύτηκα απέναντί στον ελληνικό λαό.