Παραπαίουσα Αυτοδιοίκηση

Κανένας μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να πείσει με στοιχεία και αποδείξεις ότι στον έλεγχο- τον οποιοδήποτε έλεγχο-είναι καλά να επενδύονται υποκειμενικές αντιλήψεις και να αποδίδεται υπό τον μανδύα της σκοπιμότητας, η όποια περιγραφή ενός θεσμικού πλαισίου όπως είναι η λειτουργία του προγράμματος “ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ” που αφορά την Αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση του 2010.

Το δίκαιο νομιμοποιείται όταν έχει αποδεκτή αξία, και συνεπώς το νόμιμο ελέγχεται αν είναι δίκαιο.

Για την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και κυρίως όσον αφορά την διαχείριση των οικονομικών των ΟΤΑ έξι χρόνια μετά- μπορεί να πει κανένας πως φταίει το ασφυκτικό πλαίσιο και οι χειροπέδες που έβαλε η “ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ” του Καλλικράτη γιατί δεν μπορεί να γίνει μεταρρύθμιση χωρίς πόρους και χωρίς στελέχη.

Ο “ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ”- που ήταν γνήσια μεταρρύθμιση – έδωσε τα προγράμματα ΕΠΤΑ και ΘΗΣΕΑΣ και έδωσε και επιστημονικό προσωπικό.

Αν ρίξει κανένας μια ματιά θα διαπιστώσει πως ό,τι πιο αξιόλογο σε υπηρεσιακό δυναμικό υπάρχει σήμερα στον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟ δήμο Αλεξάνδρειας προέρχεται από τους ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟΥΣ δήμους Αντιγονιδών- Μελίκης και Πλατέος και παρ' όλα αυτά ο νέος δήμος λειτουργεί χωρίς Νομική υπηρεσία, χωρίς οικονομολόγους, με υποτυπώδη στήριξη στα Κοινωνικά, στα τεχνικά και στα ταμειακά ζητήματα και με καναδυό τυχάρπαστους στα πάνω ράφια.

Την παραπάνω κατάσταση βέβαια επιτείνει το ανισόρροπο και γραφειοκρατικό κράτος που νομοθετεί με τροπολογίες στις δώδεκα τα μεσάνυχτα και ασφαλώς η χρεοκοπημένη μας οικονομία, τα μνημόνια που ψηφίζονται και δεν εφαρμόζονται για να έρθουν άλλα χειρότερα και οι τοπικές συνθήκες που στερούν από την Αυτοδιοίκηση την αξία και την αίγλη που είχε κάποτε στον κόσμο.

Η αυτοδιοίκηση δεν πρέπει να είναι χωνευτήρι ανίκανων λειτουργών. Πρέπει να είναι το απαύγασμα της τοπικής κοινωνίας για να μπορεί να παρέχει υπηρεσίες ποιότητας σε πρώτο χρόνο και μάλιστα με το δυνατότερο χαμηλό κόστος στον δημότη.

Αυτό έπρεπε να είναι.

Γι' αυτό μπορεί να υποστηρίξει κανένας ότι το πρόβλημα είναι καθαρά πολιτικό.

Έτσι, πολιτικά πρέπει να λειτουργούν οι δήμοι.

Και μέσα στο σώμα τους, πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που έχουν σαφές γνωστικό αντικείμενο, που έχουν εμπειρία και κυρίως γνώση του χώρου που διοικούν. Γιατί αν ο μηχανισμός δεν ξέρει τι ελέγχει, είναι βέβαιο ότι θα κάνει λάθη και θα είναι άδικος σε πάρα πολλές από τις κρίσεις τις οποίες κάνει.

Στους δήμους λειτουργούν δυο κατηγορίες ανθρώπων οι αιρετοί και οι υπάλληλοι.

Τον αιρετό τον αντιμετωπίζεις ως ένα τετιμημένο από την λαϊκή ετυμηγορία πρόσωπο, το οποίο θέλει κατά τη λαϊκή εντολή μέσα στα πλαίσια των νόμων να κάνει καλό στον τόπο του ή τον θεωρείς ύποπτο να διαπράξει κάποια κατάχρηση και κάτω από αυτό το πνεύμα και κάτω από αυτήν την προσέγγιση τον βλέπεις απαξιωτικά.

Μέσα στα πλαίσια αυτά πρέπει κάποιος να κατανοήσει και τα προβλήματα των τοπικών Κοινωνιών, γατί οι αιρετοί συνδέονται με τα τοπικά ζητήματα, με κάποιους ανθρώπους , ενδεχομένως να υπάρχουν και δημοσιεύματα- όχι κορναρίσματα- σε βάρος κάποιων δράσεων των αιρετών για μια ή περισσότερες συγκεκριμένες αποφάσεις και φυσικά υπάρχουν και ορισμένα προβλήματα.

Αν αυτά σιγά-σιγά δεν λύνονται, αν δεν αίρονται τα προβλήματα αλλά διογκώνονται τότε φυσικά και δημιουργείται μια μίζερη έως και μη αντιμετωπίσιμη κατάσταση.

Είναι αυτό ένα πρόβλημα για κάποιο δήμο;

Ασφαλώς, καθώς όπου μεσολαβεί το ανθρώπινο στοιχείο είναι γνωστό ότι μεσολαβεί και το υποκειμενικό στοιχείο. Στις περιπτώσεις αυτές τα πραγματικά περιστατικά προσιδιάζουν υπέρ ή κατά μιας συγκεκριμένης λύσης και η λύση αυτή πρέπει να δίνεται σε κάθε περίπτωση από τον ίδιο τον δήμαρχο και όχι από παρατρεχάμενες και παρατρεχάμενους.

Φυσικά όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες κοινωνικές ευαισθησίες. Δεν αντιμετωπίζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο τα πράγματα και δεν μπορούν να πείσουν τους άλλους να έχουν όλοι την ίδια άποψη, καθώς ακόμα και ο νόμος αντιμετωπίζει την κατάσταση του παρόντος , οι άνθρωποι όμως ζουν το μέλλον.

Εκτός όμως από τους αιρετούς υπάρχουν και οι υπάλληλοι.

Οι υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι να έχουν διαπαιδαγωγικό και υποστηρικτικό ρόλο προκειμένου να υπάρχει αποτέλεσμα και καλύτερη διαχείριση και ουσιαστικά οφείλουν να βοηθούν να βελτιώνεται η θέση της τοπικής Κοινωνίας αλλά και η θέση των πόλεων γιατί έτσι θα είναι χρήσιμοι στον τόπο.

Στον ρόλο αυτό συνήθως ανταποκρίνονται όλοι, εκτός των επίορκων ή των περαστικών οι οποίοι συνήθως δια ίδιον όφελος πωλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Αυτοί οι τελευταίοι, -κυρίως όσοι λειτουργούν χωρίς κανένα φραγμό- καθίστανται άκρως επικίνδυνοι στην πρώτη περίπτωση γιατί τους λείπει η ηθική σκέψη η οποία δίνει βάθος στην ατομική ζωή και που στην σωκρατική φιλοσοφία, όταν λείπει, χαρακτηρίζεται ως παιδαγωγική τύφλωση, και στην δεύτερη – και δυστυχώς χειρότερη – περίπτωση επειδή τους έχει απλωμένα τα ρέτνα ο δήμαρχος.

ΥΓ1. Ο τόπος μας δεν είχε ποτέ πρόβλημα με την χαμένη αλήθεια και τις αναχρονιστικές αντιλήψεις αφού αυτά τα δύο πάνε πακέτο με τα απλωμένα χέρια όσων με “κορναρίσματα” κάθε είδους απαιτούν από την “εξουσία” από δεκάρας μέχρι δραχμής.

ΥΓ2.Τα ιδρυτικά μέλη της παράταξης “ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ” δεν προώθησαν επικεφαλής μαριονέτα υπό ομηρία, αλλά ΔΗΜΑΡΧΟ, που προηγείται και δεν ακολουθεί τις εξελίξεις, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος και χωρίς να υπολογίζει τις αντιδράσεις όσων “επαγγελματικά” δεν έβλεπαν κάποτε την κατάντια των παιδικών χαρών ή των σκουπιδότοπων και ευχαρίστως απολάμβαναν τις ευωδιές των βόθρων.

ΥΓ3. Λάθη; Βέβαια, τεράστια και μερικά τραγικά, έγιναν, γίνονται και θα γίνονται. Αρκεί να μην γίνονται- που μερικά γίνονται- συνειδητά και ηθελημένα.
Χρόνος υπάρχει και για το καλό των δημοτών και για το κακό του δήμου.
Ίδωμεν!!!!!

ΥΓ4. Η διαφορετική αντίληψη και η απαίτηση της ανθρώπινης μικρότητας φέρνουν έντονο προβληματισμό που πολλές φορές ζαλίζει και ενίοτε σκανδαλίζει. Αυτό διευκολύνει την ασυδοσία του παρόντος, ταυτόχρονα όμως πνίγει την προοπτική του μέλλοντος.
Προσοχή όχι για το μέλλον των περαστικών αλλά για το μέλλον του δήμου γιατί η αποτυχία δεν είναι ο “απών” που έρχεται αλλά το “παρών” που κρύβεται.

Και ο νοών νοείτω.