Κοινωνική ιδεολογία

Του Τάσου Τασιόπουλου

Και φέτος το καλοκαίρι όπως κάθε χρόνο πραγματοποιήθηκαν πολυάριθμα πανηγύρια αλλά πλην ενός βουλευτή πραγματικά ανεξάρτητου , χάθηκαν οι διάφοροι πολιτευτές και  οι πολιτευόμενοι από κάθε περατζάδα.

Το γιατί ας μην το ρωτήσουμε, επειδή είναι εντελώς αυτονόητο. Δεν είχαμε κανενός είδους εκλογές και είχαν τελειώσει και οι δημοτικές με τα γνωστά αποτελέσματα για όσους σαν περιφερόμενοι ταξιθέτες έτρεχαν τα προηγούμενα χρόνια σύσσωμοι από "εκδηλώσεως εις εκδηλώσιν".

Σήμερα πρωταρχικό  ζήτημα σε ότι αφορά τις νεοκλεγείσες διοικήσεις των δημοτικών αρχών είναι η καταγραφή του τι παραλαμβάνουν οι νυν από τους τέως.

Αυτή η διαδικασία είναι χρέος να γίνει με απόλυτη διαφάνεια.

Και αυτό γιατί είναι ανάγκη για να γνωρίζουν όλοι το τι παραλαμβάνει η κάθε τοπική αρχή , ώστε οι μετεκλογικές καταστάσεις να είναι ξεκάθαρες και να μην σέρνονται διάφορες άδικες κατηγορίες  ή να μην κουκουλωθούν  αν υπάρχουν πραγματικές παρασπονδίες.

Προφανώς αυτό σήμερα είναι ευκολότερο να γίνει, καθώς έχει υποχωρήσει η κομματική ιδεολογία και ο δημότης οδεύει περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην κοινωνική ιδεολογία.

Η  κομματική ιδεολογία ως σύνολο ιδεών μιας μικρότερης μερίδας ανθρώπων που ποδηγετούνταν από μια ακόμη μικρότερη κάστα ανθρώπων που εναλλάσσονταν στα πόστα, ήταν επόμενο να προφυλάσσει  ακόμα και τους επιλήσμονες ,αφού γνώριζαν πως όταν αύριο θα βρεθούν αυτοί στην ίδια θέση θα έχουν την ίδια τύχη σκεπάσματος κάτω από το χαλί της όποιας ατασθαλίας.

Για λόγους συνείδησης υπήρχαν σποραδικά και μεμονωμένα κάποιες αντίθετες φωνές αλλά  ήταν εύκολο η κομματική ιδεολογία είτε να τις απομονώσει είτε να τις διακωμωδήσει και είχε πάρα πολλά όπλα στη φαρέτρα της για να το πετύχει αυτό.

Σήμερα όμως τα πράγματα άλλαξαν καθώς ο κομματικός πατριωτισμός και κατά συνέπεια η κομματική ιδεολογία έχει υποχωρήσει, αν δεν έχει εξαφανιστεί, και φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος η κοινωνική ιδεολογία.

Οι πολίτες για δεκάδες χρόνια υπηρέτησαν το κατεστημένο της κομματικής νομεκλατούρας , τα περισσότερα δύσκολα και με μεγάλες απογοητεύσεις.

Τα χρόνια της επίπλαστης ευφορίας και των μικρομεγαλισμών έχουν περάσει στη λήθη και έτσι σήμερα έχουμε μια εργασιακή ζούγκλα με απλήρωτα μεροκάματα , με ανεργία και με ένα οικονομικό χάος.

Αυτή την στιγμή λοιπόν τη διαφορά την κάνουν οι ομάδες και οι συνειδήσεις και όχι οι λίγοι, όχι οι κονδυλοφόροι ,όχι οι παρατρεχάμενοι , όχι οι δήθεν που παριστάνουν τις ελίτ και όχι οι ψεύτες που βολεύονταν και βολεύτηκαν χωρίς κανένα προσόν στα χρόνια της κομματικής κυριαρχίας.

Τώρα η αλήθεια υπάρχει και είναι δίπλα μας , αλλά δεν φτάνει να την βλέπουμε , πρέπει κυρίως να τη διαδίδουμε γιατί αυτό είναι το προζύμι της νέας ιδεολογίας που αυτή την ώρα ζυμώνεται.

Τα δεξιά και τα αντιδεξιά σύνδρομα καταρρέουν , οι κεντροδεξιές και οι κεντροαριστερές αγωνίες κουρνιάζουν στο μυαλό αγωνιούντων επιβητόρων της εξουσίας οι οποίοι έκρυβαν τις ανησυχίες και τις ανεπάρκειές τους στο όνομα του κόμματος.

Είναι οι ίδιοι που εξόρκιζαν την κριτική και δεν έκαναν ποτέ αυτοκριτική , στηριγμένοι σε σάπιες μειοψηφικές  διαδικασίες , είναι οι ίδιοι που έκαναν τον συνδικαλισμό σάπιο σκαλοπάτι για να αναρρηχηθούν σε κομμάτια εξουσίας.

Όλοι τώρα, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις , ζούμε σε αυτήν την μοναδική περίοδο της χώρας μας μια νέα βίαιη πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα αυτή από τη μια μεριά έχει διαλύσει τις κοινωνικές δομές και τις εργασιακές σχέσεις και απειλεί την κοινωνική συνοχή και την ασφάλεια των πολιτών, από την άλλη όμως δημιουργεί νέες αξίες και νέες ιδέες , οι οποίες ως  μια καινούρια πνευματική δύναμη κάποια στιγμή ζύμωσης θα γεννήσει ένα καινούριο σχέδιο που θα αγκαλιάσει την διαφορετικότητα των λαών η οποία οδηγεί με συνέπεια στην πραγματική δημοκρατία που είναι η δημοκρατία του καθήκοντος.

Στο λεγόμενο Ανατολικό μπλοκ οι ιδεολογίες ξεφούσκωσαν αρκετά νωρίτερα με την πτώση της ιδεολογίας του πρώιμου σοσιαλισμού, την μετάλλαξη της Κίνας και τη διάλυση των Σοβιέτ . Εκεί  σήμερα είναι προφανείς οι πρόθυμες πολιτικοοικονομικές ελίτ με τους δισεκατομμυριούχους ολιγάρχες που εν τω μεταξύ ξεπετάχτηκαν.

Στον λεγόμενο Δυτικό κόσμο και στην κοινωνικά απροσδιόριστη Ευρώπη τα πράγματα δεν χρειάζονται περιγραφή καθώς τα ζούμε και καθημερινά.

Συνεπώς σ’ ανατολή και δύση ζει μια κοινωνιοδιαλυτική κατάσταση και ψάχνεται και ψάχνει μια νέα ιδεολογία που δεν μπορεί παρά να παραλαμβάνει ιδέες, αρχές και αξίες και να είναι η κοινωνική  ιδεολογία , ως σύνολο ιδεών όλων που δεν μπορεί παρά να εξυπηρετεί τους πάντες.

ΥΓ1. Προφανώς δεν συνάδει με κοινωνική ιδεολογία το  «κατόπιν εντόνων ενεργειών μου» των σημερινών ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΩΝ.

Και στην Ημαθία έχουμε δυο – τρεις.

ΥΓ2 . Στις 31 Αυγούστου παρέδωσαν τη ΔΕΥΑΛ δηλώνοντας πως τα φρεάτια είναι πεντακάθαρα . Στις 2 Σεπτεμβρίου πλημμύρησαν τα πάντα . Μιλάμε  για τον ορισμό της αξιοπιστίας.