Καμία λήθη και καμία σιωπή δεν μπορεί να καλύψει τη δολοφονία των Ελλήνων του Πόντου

Του Παναγιώτη Γκυρίνη

Η 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης για την Γενοκτονία των Ποντίων. Καμία λήθη και καμία σιωπή δεν μπορεί να καλύψει τη δολοφονία των 353.000 συμπατριωτών μας Ελλήνων του Πόντου.

Οι Έλληνες του Πόντου δημιούργησαν πολιτισμό και ανέδειξαν τον Ελληνισμό. Διέδωσαν τον πολιτισμό αλλά σφαγιάστηκαν. Έκαναν σημαία τους τον Ελληνισμό αλλά διώχτηκαν και ξεριζώθηκαν.

Έφυγαν πρόσφυγες. Ήρθαν στη μάνα Ελλάδα, κουβαλώντας μαζί τους εκτός από εικόνες σφαγιασμού και εξόντωσης και λίγο πατρώο χώμα, μια χριστιανική εικόνα και πολλές αναμνήσεις.

Βαθιά μέσα στην καρδιά τους κράτησαν την αγάπη τους για τις «Χαμένες Πατρίδες».

Όλοι μας πιστεύω εδώ στην περιοχή μας νιώσαμε και μεταλάβαμε από το ιερό δισκοπότηρο των «Αλησμόνητων πατρίδων» του Πόντου, τον πόνο και τη θλίψη αλλά και μια αστείρευτη αγάπη για εκείνα τα ιερά χώματα.

Σήμερα όμως οφείλουμε να τιμήσουμε και τους αγώνες εκείνων που επέζησαν από τη Γενοκτονία. Τους ξεριζωμένους πρόσφυγες, που ξεκίνησαν μια καινούργια ζωή σε νέες πατρίδες διατηρώντας σε πείσμα των καιρών και συνθηκών τα ήθη, έθιμα και την ελληνική γλώσσα , οι Πόντιοι κατέκτησαν την δική τους σημαντική θέση στην ανάπτυξη του τόπου αλλά και στην ιστορία του ελληνισμού.

Ημέρα μνήμης η σημερινή αλλά και ημέρα γνώσης για τους νεώτερους.

Η γνώση του παρελθόντος έχει σκοπό και στόχο να προετοιμάσει το μέλλον και συγχρόνως να προστατεύσει τον τόπο μας ώστε να μην μπει ξανά σε νέες θλιβερές περιπέτειες.

Είναι ανάγκη να γίνει σαφές στη γειτονική μας Τουρκία ότι αν θέλει να αποκτήσει Ευρωπαϊκή οντότητα οφείλει και πρέπει να αναγνωρίσει και να δεχτεί τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Η σημερινή ημέρα μνήμης στέλνει μηνύματα εναντίον κάθε εθνοκάθαρσης κατά των μειονοτήτων.

Συγχρόνως η θυσία των Ποντίων αδελφών μας λειτουργεί ως εφαλτήριο για την ανάδειξη και εμπέδωση των αξιών που πρέπει ως λαό και έθνος να μας εμπνέουν και να μας οδηγούν προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε τις δυσκολίες, τους κινδύνους και τις προκλήσεις της δύσκολης εποχής σε παγκόσμιο επίπεδο .

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η ιστορία είναι αυτή που διδάσκει. Που μας βοηθά να γνωρίσουμε το παρελθόν, να κατανοήσουμε το παρόν και να προετοιμάσουμε το μέλλον. Ένα μέλλον που απαιτεί τη σταθερότητα, τη φιλική συμβίωση και την ειρήνη. Κάτι που επιτυγχάνεται μόνο με τη συνεργασία των λαών. Οι σύγχρονες κοινωνίες θα πρέπει να αντλούν παραδείγματα και να διασφαλίζουν την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου με πράξεις και έργα.

Με ευλάβεια στρέφουμε σήμερα τη σκέψη μας σε όλους εκείνους που για το χρέος τους απέναντι στην πατρίδα προσέφεραν τα πάντα, ακόμη και τη ζωή τους.