Καμπούρης: "Τα ΔΗΠΕΘΕ έκλεισαν τον κύκλο τους"

Την άποψη ότι τα ΔΗΠΕΘΕ έκλεισαν τον κύκλο τους εκφράζει με αφορμή τις βολές Μαυροκεφαλίδη ο διευθυντής της ΚΕΠΑ Γιάννης Καμπούρης. Στην επιστολή του αναφέρει: "Φαίνεται ότι απόψεις που ταράζουν "λιμνάζοντα θέματα" δεν ακούγονται ποτέ καλά ... καλύτερα να λιμνάζουν βρε αδελφέ ... τι θέλεις και τα ανακατεύεις ... το μπελά σου γυρεύεις ;

Σωστά ... αλλά σε μερικά πράγματα δε μπορείς να κάνεις τα στραβά μάτια, όσο και να αλληθωρίζεις. Ο λόγος για τα ΔΗΠΕΘΕ ... το έχω πει δημόσια και το ξαναλέω ... τα ΔΗΠΕΘΕ όπως τα γνωρίζαμε έχουν κλείσει τον κύκλο τους για πολλούς λόγους και δε βλέπω το λόγο να εξακολουθούν να υπάρχουν με τις σημερινές συνθήκες και δεδομένα. Και για να εξηγούμαστε, δεν φταίει μόνο το ΥΠΠΟ που τα ΔΗΠΕΘΕ έφτασαν εδώ, υπάρχουν ευθύνες και στις τοπικές κοινωνίες.

Τις αντιλήψεις μου αυτές φαίνεται ότι τις κρατάνε εκεί στο ΔΗΠΕΘΕ και σε κάθε ευκαιρία ρίχνουν και από μια πιστολιά.

Ευκαιρία λοιπόν με όσα ειπώθηκαν για την ΚΕΠΑ να μιλήσουμε και για τα ΔΗΠΕΘΕ σήμερα.

Αρχικά υποχρηματοδοτούνται ... άρα οι δυνατότητες τους για αυτοδύναμες παραγωγές είναι ανύπαρκτες. Μια χειμερινή παραγωγή έχει ελάχιστο κόστος που δεν καλύπτεται από τους διαθέσιμους πόρους τους, όσο για καλοκαιρινή παραγωγή καλύτερα να μη το συζητάμε.

Και τι κάνουν για να ξεπεράσουν το πρόβλημα αυτό ;

"Υπενοικιάζουν" προσωπικό και μέσα σε ιδιώτες και σε "αντιπαροχή" βάζουν τον τίτλο τους στην παραγωγή σε στυλ να μη ξεχνιόμαστε.

Και τι κάνει το ΥΠΠΟ με τη σειρά του μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα ; Ως άλλος "πόντιος Πιλάτος" απλά κατάργησε τις προγραμματικές συμβάσεις διευκολύνοντας αυτή την πρακτική. Έτσι ένα ΔΗΠΕΘΕ μπορεί να λειτουργήσει σήμερα ακόμα και χωρίς καλλιτεχνική διεύθυνση, με κανένα όρο για τους συντελεστές, τις παραγωγές και δε συμμαζεύεται ... και αναρωτιέμαι ... τι σόι επαγγελματικός και με τοπικά χαρακτηριστικά θίασος μπορεί να είναι αυτός. Ας πάρει κανείς τις προηγούμενες προγραμματικές συμβάσεις, ας τις συγκρίνει με τις παρούσες και τότε το ξανασυζητάμε ...

Και ερχόμαστε στην περίπτωση του δικού μας ΔΗΠΕΘΕ ... με έναν εργαζόμενο και με εξωτερικούς συνεργάτες προσπαθεί να επιβιώσει ... σωστά αλλά μια διοικητική δομή με τέτοια υποστελέχωση τι μέλλον μπορεί να έχει ... και γιατί οι αδυναμία αυτή να χρεωθεί στην ΚΕΠΑ ... Φταίει η ΚΕΠΑ που μεθοδικά χρόνια τώρα δουλεύει, προγραμματίζει και υλοποιεί ; Φταίει η ΚΕΠΑ που τρέχει πίσω από κάθε πρόγραμμα που συνάδει με τους σκοπούς της και καταφέρνει να χρηματοδοτηθεί αντί να ομφαλοσκοπεί και να κοιτάζει αυτάρεσκα στον καθρέπτη της ; Δηλαδή να καθίσει το ΔΗΠΕΘΕ σε έτοιμο τραπέζι ... με συγχωρείτε αλλά αυτό δε μπορεί να συμβεί ... όποιος θέλει μπορεί να μπει στο στίβο του ανταγωνισμού ... είναι ανοικτός και προσφέρει πεδίο δόξης λαμπρό για όποιον το επιθυμεί και αντέχει ...

Και να σημειώσω βέβαια τους ευνοϊκούς όρους λειτουργίας των ΔΗΠΕΘΕ, που δεν έχει τη δαμόκλεια σπάθη του ελεγκτικού, δεν έχει κανένα πρόβλημα στην επιλογή και στις πληρωμές των συνεργατών του, δεν έχει το βραχνά της ανταποδοτικότητας των τμημάτων του κλπ, κλπ, κλπ, έτσι για να έχει κανείς μια πρώτη εικόνα για το πλαίσιο λειτουργίας του. Και να σκεφτεί κανείς ότι η ΚΕΠΑ έχει αναγκαστεί να βάλει δίδακτρα ακόμα και στις χορωδίες της!

Αλλά ως υπόθεση εργασίας να δεχθούμε ότι η πολιτική διοίκηση θέλει να δημιουργήσει μια αξιοπρεπή δομή στο ΔΗΠΕΘΕ. Δηλαδή να προσλάβει το ελάχιστο απαιτούμενο προσωπικό, τεχνικούς, διοικητικούς, οικονομικό, καλλιτεχνικό διευθυντή, υπεύθυνο παραγωγής, καθαρίστριες, κλπ. Κοντολογίς αποφασίζεται ο δήμος να έχει δύο παράλληλες πολιτιστικές δομές.

Αλλά στην περίπτωση αυτή ο δήμος θα επιβαρυνθεί με ένα δυσανάλογο για τις δυνατότητες του διοικητικό κόστος. Αν από εκεί και πέρα μιλάμε για το περιεχόμενο του παραγόμενου έργου τότε ο πήχης των οικονομικών απαιτήσεων ανεβαίνει πολύ ψηλά για τα δεδομένα μας ... και προσωπικά αμφιβάλλω αν ο δήμος μας μπορεί να αντέξει ένα τέτοιο βάρος. Εκτός αν στις προθέσεις τους είναι να κουτσουρέψουν την ΚΕΠΑ για να στηρίξουν και το ΔΗΠΕΘΕ, να έχουμε δηλαδή δύο μισές και ανάπηρες δομές, αντί για μια ισχυρή και αποτελεσματική πολιτιστική δομή.

Βέβαια ορισμένοι με τη χαρακτηριστική ευκολία που τους διακρίνει θα ρίξουν το ανάθεμα σε μια τέτοια προσέγγιση αλλά πραγματικά έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε πως τεκμαίρουν την βιωσιμότητα της πρότασής τους που θέλει ένα ολοκληρωμένο ΔΗΠΕΘΕ με τις σημερινές συνθήκες ... και βέβαια όλοι αυτοί κάνουν τα στραβά μάτια στην επιλογή του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας που αντιλήφθηκε έγκαιρα το πρόβλημα αυτό και προχώρησε στη συγχώνευση της πολιτιστικής του επιχείρησης με το ΔΗΠΕΘΕ ... αυτό ως καλή πρακτική δεν αρέσει γιατί έκοψε θέσεις και ας λειτουργεί με επιτυχία χρόνια τώρα.

Και φτάνουν να μας λένε σήμερα ... να αναλάβει το ΔΗΠΕΘΕ τη λειτουργία της Στέγης ... ναι καμιά διαφωνία ... αλλά ξαναρωτώ ... πως στην ευχή θα αναλάβει ένα τέτοιο βάρος, με ποιον θα υποστηρίξει τη λειτουργίας της με τον έναν εργαζόμενο του;

Άβυσσος χωρίζει τις απόψεις αυτές την πραγματικότητα ...

Μάλλον κανείς από τους φορείς μιας τέτοιας άποψης δεν έκανε τον κόπο να προχωρήσει σε μια μελέτη αναλογίας διαθεσίμων και αναγκαίων εργατοωρών για να δει το πρόβλημα σε όλη του τη διάσταση ... έτσι ξανά η εύκολη λύση ... φταίει εκείνος που δεν δίνει την αίθουσα, φταίει ο άλλος που δεν μας στηρίζει ... και ας γίνονται οι εργαζόμενοι της ΚΕΠΑ μπαλάκι στην προσπάθεια τους να εξυπηρετήσουν όσους περισσότερους μπορούν ...

Ακόμα δεν αντιλαμβάνομαι τον προσωπικό τόνο στο πρόβλημα ... όταν μιλάμε για διοίκηση και δομές δημοσίου δεν μπορεί να μιλάμε με προσωπικούς όρους ... δε μπορεί να παίρνει προσωπικές διαστάσεις ένα τέτοιο πρόβλημα ... οι δομές πρέπει να αναλύονται και να εκτιμώνται με όρους κοινωνικής αναγκαιότητας και αποδοτικότητας ... και δεν καταλαβαίνω γιατί δε γίνεται μια αξιολόγηση δομών και στελεχιακού δυναμικού για να δούμε επιτέλους ποιος και τι ... αυτή η έλλειψη αφήνει μεγάλο πεδίο για θεωρίες και αδάπανη κριτική ...

Όποιου η επιθυμία ικανοποιείται απλά το θεωρεί αυτονόητο, όποιος δεν ικανοποιείται βγαίνει και κατακεραυνώνει το προσωπικό ... μάλιστα ... το θλιβερό είναι ότι σχεδόν στο σύνολο τους αυτοί που με τόσο ευκολία κατακεραυνώνουν τους εργαζόμενους της ΚΕΠΑ οι ίδιοι θεοποίησαν το δημοσιοϋπαλληλικό ωράριο ...

Εγώ προτείνω κάτι απλό ... να δοθεί όντως η λειτουργία της Στέγης στο ΔΗΠΕΘΕ και να δούμε τα αποτελέσματα της διαχείρισής του ... αλλά αν δεν πάει καλά να μην περιμένουν με μαγικό τρόπο να επανέλθει γρήγορα ... και τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα να τη δίναμε σε ένα σύλλογο ... να ανοίξει επιτέλους η Στέγη στην πόλη να ξεκουραστούμε και εμείς, να δουλεύουμε πενθήμερο 7 με 3 και μετά στο σπίτι μας σαν άνθρωποι του θεού ... όχι να μην ξέρουμε τι ώρες θα δουλέψουμε κάθε μέρα, αν θα δουλέψουμε Σαββατοκύριακα και γιορτές, να αγωνιούμε αν θα πάει καλά μια αξιόλογη φιλοξενούμενη παραγωγή, αν οι υποδομές και ο εξοπλισμός μας λειτουργούν και δε συμμαζεύεται ...

Να γίνει η πόλη μας πρότυπο ιδεολογικής και πνευματικής αυτάρκειας ... ο ομφαλός της διανόησης !

Όλο αυτό το σκηνικό τέλος μάλλον επιτιμά τις διοικήσεις των φορέων ... δε γίνεται οι εργαζόμενοι να υπερασπιζόμαστε δημόσια τη δουλειά μας επειδή κάποιος μας χτυπά γιατί δεν έχει το θάρρος να χτυπήσει εκεί που θέλει ... "δε μπορώ να χτυπήσω το γάιδαρο και χτυπώ το σαμάρι" ... ε πολύ πάει ... να βαράτε όπου πρέπει και όχι όπου σας παίρνει ...

Ειλικρινά λυπάμαι για όσα ειπώθηκαν δημόσια εναντίον της ΚΕΠΑ με τόση ευκολία ... προσωπικά δε μπορώ να τα αντιπαρέλθω και είμαι διατεθειμένος να υπερασπιστώ τα όσα πρεσβεύω με δύναμη και δεν πρόκειται να κάνω πίσω και αν χρειαστεί και για όσο χρειαστεί θα δώσω συνέχεια και με όποιο κόστος ... να είμαι ένας εργαζόμενος αλλά έχω άποψη και για το φορέα που υπηρετώ ... αλλιώς τι σόι διευθυντής θα ήμουν ... γλάστρα δεν ήμουν και δε θα γίνω ...

Α και κάτι ακόμα άσχετο αλλά δε μπορώ να μη το πω ... αυτή η ιστορία της "πολιτικής ευθύνης" βούλιαξε τον τόπο .. φτάνει πια ... μαζί με την πολιτική ευθύνη να υπάρχει και προσωπική συνυπευθυνότητα και τότε να δούμε μετά πόσα απίδια παίρνει ο σάκος !".