Το έθιμο "Λαζαρίνες" θα αναβιώσει ο Σύλλογος Ντόπιων Μακροχωρίου

Ο Σύλλογος Ντόπιων Μακροχωρίου και Περιχώρων, ανακοίνωσε οτι το Σάββατο του Λαζάρου 8 Απριλίου μπουλούκια με τις Λαζαρίνες θα βγουν στους δρόμους του Μακροχωρίου μετά από 2 χρόνια ανάπαυλας να πουν τραγούδια και παινέματα για κάθε νοικοκύρη.

Με αφετηρία πάντοτε την εκκλησία του Τιμίου Προδρόμου και αφού πάρουν την ευχή του ιερέα, οι Λαζαρίνες χορεύουν στο προαύλιο και μετά το πέρας της λειτουργίας και εν συνεχεία κατευθύνονται στα σπίτια του χωριού. Δυνατές κοριτσίστικες φωνές, μελωδικά τραγούδια και χρωματιστά μαντήλια στα χέρια των κοριτσιών, παρά τη βουή των αυτοκινήτων , υπενθυμίζουν στον κόσμο όχι μόνο ότι αναστήθηκε ο Λάζαρος, αλλά και ότι ήρθε επιτέλους η Άνοιξη.

Ήταν καμάρι για τα κορίτσια να γίνουν Λαζαρίνες γιατί ο κόσμος σεβόταν «τ’αντέτια» και τα τηρούσε. Και εκτός αυτού, ήταν ευκαιρία για τις νέες κοπέλες μιας κλειστής και αυστηρής εποχής να βγουν πέρα από τα σύνορα της γειτονιάς τους, να τις δει ο κόσμος και φυσικά οι υποψήφιοι γαμπροί.

Παλιότερα η προετοιμασία και η οργάνωση αυτή γινόταν από τις ίδιες τις κοπέλες με την καθοδήγηση των παλαιότερων Λαζαρίνων. Τα κορίτσια θα έπρεπε να φροντίσουν τις φορεσιές, τα κοσμήματα, τα λουλούδια και τα μαντήλια τους, να βρουν τα ζευγάρια τους στο χορό και στα τραγούδια, τα οποία φυσικά θα έπρεπε να «φρεσκάρουν» αλλά και να τα μάθουν στις νέες κοπέλες που για πρώτη φορά θα συμμετείχαν.

Σήμερα οι πολιτιστικοί σύλλογοι είναι αυτοί που επιμελούνται και αναβιώνουν το έθιμο. Με το συντονισμό και τις πρόβες του δασκάλου και τη συνοδεία των μελών του συλλόγου τα μπουλούκια ακολουθούν κατά το δυνατόν το ίδιο τυπικό βασισμένοι στις αφηγήσεις και στις περιγραφές μεγάλων γυναικών που έζησαν από κοντά το έθιμο.

Και κάπως έτσι

Λαζαρίνις έρχουντι,

στρώστι τα τραπέζια σας,

στρώστι ψάθις, βιλιντσιά κι χρυσά προυσκέφαλα,

στρώστι τα τραπέζια σας,

βάλτι τα κουτάλια σας.

Λαζαρίνιες έρχουντι,

για να γιουματίσουνι.

Ήρθ’ ου Λάζαρους,

ήρθαν τα βάγια

Ήρθ’ η Κυριακή που τρών’ τα ψάρια.

Σήκου Λάζαρι κι μην κοιμάσι

ήρθ’ η μάνα σου απού την Πόλη,

σούφιρι χαρτί κι καλαμάρι,

γράφτει Θόδουρι,

γράφτει Δημήτρη,

γράφτει Λιμουνιά κι Κυπαρίσση.

Τώρα λάλησιν πουλί κι αηδόνι,

Τώρα λάλησιν κι χιλιδόνι.