Ας σταματήσουν οι τοπικοί άρχοντες το χάιδεμα αυτιών στις διοικήσεις των συνεταιρισμών

Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 αυτό που θυμάμαι ως "μότο" για την ανάκαμψη του αγροτικού κόσμου είναι το "λίγες και μεγάλες ομάδες παραγωγών". Δεν ήταν λίγοι μάλιστα αυτοί που τόνιζαν ότι η Ημαθία πρέπει να έχει μια ομάδα παραγωγών, στα ευρωπαϊκά πρότυπα, και για να διαπραγματεύεται καλύτερες τιμές αλλά και για να μπορεί να δημιουργήσει νέες αγορές καλύπτοντας ανάγκες μεγάλων αλυσίδων καταστημάτων. Όλοι κουνούσαν θετικά το κεφάλι αλλά και ο καθένας από τις Ομάδες Παραγωγών κοιτούσε το...μαγαζάκι του.

Με αφορμή το καθεστώς που ισχύει στην Πέλλα, και είναι πιο ελαστικό για την αναγνώριση ομάδας παραγωγών, ξεσηκώθηκαν οι συνεταιρισμοί της Ημαθίας και ζητούν τροποποίηση και για το νομό μας. Ζητούν δηλαδή, ο ελάχιστος αριθμός παραγωγών για την αναγνώριση να πέσει από τους 300 στους 100 και Ελάχιστη Αξία Εμπορεύσιμης Παραγωγής να μειωθεί από τα 3.000.000,00€ σε 700.000,00€. Εκεί που όλοι έλεγαν για μεγάλα και ισχυρά σχήματα να πάμε σε ακόμη μικρότερα. 

"Είμαστε και ήμασταν πάντα υπέρ των μεγάλων Ομάδων Παραγωγών έτσι όμως, όπως διαμορφώθηκε το πλαίσιο και εξελίχθηκε ο ορισμός των κριτηρίων, η Ημαθία, οι οργανώσεις της και οι παραγωγοί, βρίσκονται σε απόλυτα μειονεκτική θέση έναντι των συναδέλφων τους των άλλων όμορων Περιφερειακών Ενοτήτων με ομοειδή προϊόντα" υποστηρίζουν οι συνεταιρισμοί. Είναι δηλαδή υπέρ των μεγάλων σχημάτων αλλά ζητούν να αλλάξει ο νόμος για να γεμίσει ο τόπος μικρά με το επιχείρημα ότι οι μικρότερες Συνεταιριστικές Οργανώσεις της Ημαθίας δεν μπορούν να «εκμεταλλευθούν» τις δυνατότητες χρηματοδότησης διαμέσου των επιχειρησιακών προγραμμάτων, με επακόλουθο να καθίστανται μη ανταγωνιστικές σε σχέση με τις υφιστάμενες «αναγνωρισμένες» Οργανώσεις Παραγωγών των άλλων όμορων. Και το ερώτημα είναι: Γιατί οι μικρότερες ομάδες της Ημαθίας δεν συγχωνεύονται με άλλες για να γίνουν μεγάλες και ισχυρότερες και να έχουν πλεονέκτημα έναντι άλλων των όμορων νομών; Γιατί οι διοικήσεις τους νοιάζονται μόνο για τις θέσεις τους κι όχι για το γενικότερο συμφέρον του αγροτικού κόσμου;

Το πιο απογοητευτικό είναι ότι και οι τοπικοί άρχοντες αν και γνωρίζουν πώς λειτουργούν τα μεγάλα σχήματα Ομάδων Παραγωγών στην Ευρώπη, υιοθετούν το αίτημα των τοπικών συνεταιρισμών για να χαϊδέψουν αυτιά. Ας σταματήσει το χάιδεμα αυτιών και ας υποστηρίξουν πολιτικές υπέρ του αγρότη.